Η πραγματικότητα είναι τόσο σκληρή που πολύ συχνά χρειαζόμαστε ένα διάλειμμα. Χρειαζόμαστε για πολύ λίγο να βρεθούμε στα πλαίσια ενός δικού μας ιδανικού κόσμου, ενός κόσμου που τους νόμους, τους κανόνες, ακόμα και τους φυσικούς νόμους θα τους ορίζουμε εμείς. Ένα μέρος όπου θα είναι για πάντα το απόλυτο καταφύγιο μας, προσβάσιμο από οποιοδήποτε σημείο και μέσα από οποιαδήποτε συναισθηματική κατάσταση και να βρισκόμαστε.
Ένα μέρος στο οποίο θα μπορούμε να τηλεμεταφερθούμε ακαριαία, με το που κλείσουμε τα μάτια μας.
Αυτό το μέρος δεν θα έχει συγκεκριμένη μορφή. Θα ανακατασκευάζεται, ανάλογα με τη διάθεση μας και της ανάγκες μας. Ούτε και θα έχει μόνιμους κατοίκους. Θα μπορούμε εμείς να προσκαλέσουμε όποιον επιθυμούμε όποτε εμείς το θελήσουμε. Εκεί θα μπορούμε να συναντήσουμε ακόμα και άτομα που έχουν φύγει από τη ζωή, για να συνειδητοποιήσουμε τελικά ότι δεν έφυγαν ποτέ στα αλήθεια.
Στο μέρος αυτό θα μπορούμε να έχουμε οτιδήποτε θελήσουμε. Να είμαστε ή να γίνουμε οτιδήποτε ποτέ επιθυμήσαμε. Και να κάνουμε πραγματικότητα ακόμα και την πιο τρελή μας επιθυμία. Εκεί δεν θα υπάρχουν οι περιορισμοί που θέτει το κοινωνικό σύνολο. Δεν θα υπάρχουν όρια. Οτιδήποτε σκεφτούμε και ποθήσουμε, παίρνει σάρκα και οστά σε δευτερόλεπτα και είναι για πάντα δικό μας. Και κανένας δε θα μπορεί ποτέ να μας το στερήσει.
Εκεί κανείς δεν έχει πρόσβαση παρά μόνο εμείς οι ίδιοι. Είναι ένας ιδιωτικός παράδεισος, φτιαγμένος μόνο για εμάς, από εμάς. Είναι ένα καταφύγιο στο οποίο πάντοτε θα είμαστε ευπρόσδεκτοι. Και το μόνο που θα χρειαστεί να κάνουμε θα είναι να κλείσουμε για λίγο τα μάτια.
Εκεί ακόμα και ο χρόνος θα μετράει διαφορετικά. Εμείς θα διαλέγουμε τον τρόπο που θα ρέει. Μπορεί μια στιγμή να διαρκέσει μια αιωνιότητα, μπορεί πάλι να μείνουμε μέσα του για τόσο πολύ που να νοσταλγήσουμε τον πραγματικό κόσμο και όταν επιστρέψουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι μείναμε μονάχα μερικά λεπτά. Θα μπορούμε επίσης να γυρίσουμε το χρόνο πίσω για να επανεξετάσουμε λάθη που κάναμε ή να ξαναζήσουμε σημαντικές για εμάς στιγμές. Θα μπορούμε ακόμα και να ταξιδέψουμε στο μέλλον και να το ζήσουμε ξανά και ξανά στο παρόν, μέσα από διαφορετικές εκδοχές του.
Εκεί θα μπορούμε να κάνουμε τα πάντα.
Αυτή είναι η δύναμη μας που μας κρατάει ζωντανούς μέσα στην παρέλαση των δαιμόνων της καθημερινότητας. Το καταφύγιο που χτίζει ο καθένας ας μέσα στο μυαλό του και τον βοηθάει να ξεφεύγει έστω και λίγο από ότι τον κατατρέχει και ότι τον κατατρώει. Μπορεί η κατασκευή αυτού του νοητού κόσμου να μην έχει σχέση με τη σκληρή αλήθεια της πραγματικότητας, αλλά καμιά φορά η ψυχή μας χρειάζεται να τραφεί από κάτι που λαχταρά, ακόμα και αν αυτό δεν έχει καμία πιθανότητα να συμβεί στα αλήθεια.
Όπως τα παιδιά έχουν ανάγκη να ακούνε παραμύθια προκειμένου να αναπτυχθεί η φαντασία τους και να μπορέσουν να ζήσουν την παιδική ηλικία φυσιολογικά, έτσι και οι ενήλικες χρειάζονται ένα τρόπο να ξεφεύγουν ξεγελώντας με αυτό τον τρόπο την πραγματικότητα και τις νόρμες.
Έτσι κι αλλιώς, ακόμα και το ψέμα δεν είναι παρά μια μεγάλη αλήθεια, που μιλάει με διαφορετικό τρόπο στον καθένα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου