Μελωδία

 

Και ξαφνικά η φωνή που ακούγεται μόνο από εσένα αντηχεί ξανά μέσα στο χάος του μυαλού σου. Και σου μιλάει με έναν τόσο πειστικό τρόπο, που δε μπορείς να κάνεις τίποτε άλλο από το να ακολουθήσεις πιστά τα προστάγματά της. Γιατί βλέπεις, αυτή η φωνή είναι ίσως η μόνη αληθινή φωνή που θα ακούσεις στη ζωή σου. Είναι η φωνή της δικιάς σου λογικής, της δικιάς σου επιλογής, της δικιάς σου αλήθειας. Και παρόλο που δε μπορεί να την ακούσει κανένας άλλος, η ένταση της είναι τόσο εκκωφαντική που σε υπνωτίζει και σε κρατάει για πάντα δέσμιο της.

Είναι αυτή η ίδια φωνή που ακούς όταν οι άλλοι σε κατακρίνουν. Είναι η ίδια φωνή που ακούς όταν αισθάνεσαι μόνος και απελπισμένος, χαμένος μέσα στη δίνη των σκέψεων και των προβληματισμών σου. Είναι η φωνή που σου δίνει κουράγιο όταν κανένας δεν θέλει να πιστέψει σε σένα, ούτε εσύ ο ίδιος.

Η φωνή αυτή λέει πάντα την αλήθεια. Αυτό βέβαια εσύ το ξέρεις. Πάντα το ήξερες. Και το ήξερες επειδή πάντα ακολουθούσες πιστά τα όσα εκείνη πρόσταζε. Ήξερες ότι η πηγή της είναι από κάτι πέρα για πέρα αληθινό, από κάτι που προέρχεται μέσα από ένα καλά κρυμμένο κομμάτι της ψυχής σου.

Όμως, γιατί όλοι σου λένε να μην την ακούς; Γιατί κανένας δεν σε παίρνει στα σοβαρά; Γιατί όλοι συνεχίζουν να κατακρίνουν;

Δεν έχει καμία σημασία. Εσύ πάντα πρέπει να θυμάσαι ότι ακολουθείς τη φωνή της ψυχής. Ότι αυτή προστάζει αυτό πρέπει να κάνεις. Γιατί αν ο δρόμος της δικής σου αλήθειας χαθεί από εσένα τον ίδιο, τότε τι θα απομείνει πια για σένα σε τούτο τον κόσμο; Μονάχα αμφιβολίες, ανασφάλειες και φόβος. Και μαζί με όλα αυτά, θα ψάχνεις πάντοτε ένα τρόπο να επιβεβαιωθείς. Αλλά δε θα το καταφέρεις ποτέ γιατί θα ζεις με βάση τα προστάγματα των άλλων. Έτσι, η ζωή σου θα έχει για πάντα την αίσθηση του ανολοκλήρωτου. Ποιος όμως και για πόσο θα μπορεί να ζει έτσι;

Και μην αυταπατάσαι. Όλα όσα προαναφέραμε θα υπάρχουν πάντα στη ζωή σου. Ο φόβος και ο πόνος θα είναι μόνιμοι σύντροφοι σε όποιο δρόμο και να επιλέξεις να ακολουθήσεις. Το ίδιο και οι ανασφάλειες αλλά και οι προβληματισμοί, όπως και ο δισταγμός για τις κινήσεις σου. Όμως, όπου και να σε φέρει η ζωή κάποια χρόνια μετά, θα ξέρεις ότι χάραξες ένα δικό σου μονοπάτι που δε σου επέβαλλε κανείς. Και όσα λάθη έκανες θα τα χρεωθείς εσύ και μόνο εσύ. Θα είναι τα δικά σου λάθη, που τα έκανες μέσα από τις δικές σου επιλογές. Θα τα έχεις κερδίσει, με τον δικό σου ιδρώτα και το δικό σου αίμα. Θα τα φοράς περήφανα σαν παράσημα και δε θα χρωστάς τίποτα σε κανέναν.

Άκου και κάτι ακόμα. Ούτε και τώρα τους χρωστάς. Το μονοπάτι σου χαράζεται κάθε δευτερόλεπτο που περνάει. Και το μοναδικό πράγμα που κουβαλάς πάντοτε μαζί σου είναι ο εαυτός σου. Είναι το μόνο πράγμα που δεν θα σε εγκαταλείψει ποτέ, ακόμα και αν το θέλεις.

Γι’ αυτό αγάπησέ τον και μάθε από αυτόν. Ψάξε βαθιά μέσα σου να βρεις τα σπασμένα κομμάτια της ψυχής σου. Και μάθε να ακούς τη φωνή που σου μιλάει και σου δίνει συμβουλές. Κλείσε τους άλλους απ’ έξω και μη δίνεις σημασία στα λεγόμενα τους. Άστους να λένε. Εσύ άκου τη φωνή της ψυχής σου και ακολούθησε την. Και κάποτε, τα σπασμένα κομμάτια θα αρχίσουν σιγά σιγά να ξανακολλάνε. Τότε θα ξέρεις πια ότι είσαι στο σωστό δρόμο.

Τότε, που η φωνή μέσα σου θα αρχίσει να σου ψιθυρίζει την πιο όμορφη μελωδία που άκουσες ποτέ σου.

Ήρωες

 

Η μεγαλύτερη επιβράβευση για κάποιον άνθρωπο είναι το αίσθημα του ότι στάθηκε πιστός και ακέραιος σε όσα πίστευε και σε όσα σφυρηλάτησαν τον χαρακτήρα του.

Πρόκειται για το απόλυτο επίτευγμα, πέρα από χρηματικές και υλικές ανταμοιβές. Πρόκειται για το απόλυτο τρόπαιο, που ούτε χαρίζεται ούτε αγοράζεται, μονάχα κερδίζεται μέσα από τον καθημερινό αγώνα με τους δαίμονες της πραγματικότητας.

Όποιος λοιπόν καταφέρει να σταθεί αλώβητος και δυνατός απέναντι σε όσα παράδοξα και δύσκολα φέρνει η ζωή, έχει καταφέρει να δαμάσει το πιο δύσκολο θηρίο.

Τον εαυτό του.

Ποιος άραγε καταφέρνει να σηκωθεί ο ίδιος άνθρωπος μετά από ένα βαρύ χτύπημα της μοίρας; Ποιος καταφέρνει να κρατήσει ατόφια τη λογική του όταν όλες οι πτυχές της ζωής συναινούν για το αντίθετο; Ποιος καταφέρνει να περπατάει μόνιμα κόντρα στον άνεμο και το κρύο καταφέρνοντας παράλληλα να μη φοβηθεί και χάσει το δρόμο του;

Αυτά είναι τα πραγματικά τρόπαια της ζωής. Και οι άνθρωποι που καταφέρνουν να τα κατακτήσουν είναι οι πραγματικοί της ήρωες.

Η άγνοια και η φαινομενική ανοησία των ανθρώπων, ο υλιστικός τρόπος ζωής μας, οι καταχρήσεις στις οποίες καταφεύγουν οι πιο αδύναμοι είναι μερικά μόνο από τα εμπόδια που μπορούν να οδηγήσουν κάποιον εκτός του δρόμου που οδηγεί στον προορισμό του. Όλα τους πανίσχυρα, με την ικανότητα να λυγίζουν τη θέληση. Δεν είναι όμως ανίκητα. Η δύναμη που κρύβουμε μέσα μας είναι τεράστια και πρέπει συνεχώς να την αναζητάμε. Αν κάνουμε πίσω σε κάθε μικρή δυσκολία, τότε το ταξίδι μας στη ζωή θα είναι απλά μια περιπλάνηση σε ένα τεράστιο ομιχλώδες τοπίο. Κι εμείς θα περιφερόμαστε χαμένοι και φοβισμένοι, χωρίς ορίζοντα και προσανατολισμό.

Κανείς δεν είπε ότι ο δρόμος θα είναι εύκολος. Όμως, τα μεγαλύτερα κατορθώματα και  οι μεγαλύτερες κατακτήσεις των ανθρώπων συνέβησαν επειδή κάποιοι αψήφησαν τη λογική και τους ψυχρούς της κανόνες και με την εσωτερική τους δύναμη επέβαλλαν στη θέληση τους να λυγίσει τις δυσκολίες. Τις δυσκολίες που ήταν πολλές και η προσπάθεια τεράστια. Όμως, με την προσπάθεια αυτή κατέκτησαν απάτητες κορυφές κάνοντας το δρόμο πλέον πιο εύκολο και έχοντας πλέον ανοίξει το μονοπάτι και για τους υπόλοιπους. Έγιναν πρωτοπόροι, είδωλα.

Έγιναν ήρωες.

Αυτοί λοιπόν είναι οι ήρωες της ζωής που οι ιστορίες τους έγιναν θρύλοι και έμπνευση για τους ακολουθητές. Είναι οι ήρωες της διπλανής πόρτας που σε ενέπνευσαν να σκεφτείς ότι ‘αφού μπόρεσε αυτός, τότε μπορώ κι εγώ’. Είναι οι πρεσβευτές της τόλμης και της πεποίθησης πως όταν η θέληση του ανθρώπου επιβάλλεται, όλες οι δυσκολίες εκμηδενίζονται.

Είναι οι απλοί άνθρωποι σαν εσένα κι εμένα που πάλεψαν με τους δαίμονες τους και τους νίκησαν. Οι καθημερινές ιστορίες ηρωισμού που κατέληξαν στην επίτευξη κάποιου φαινομενικά αδύνατου στόχου.  

Είναι η δύναμη της θέλησης και του ανθρώπου. Και ποιος ξέρει;

Ίσως είναι και αυτό που κάποιοι ονομάζουν Θεό.