Ακόμα περιμένω μάταια κάποιος να σεβαστεί τον τρόπο που σκέφτομαι. Και από ότι φαίνεται θα περιμένω πολύ ακόμα. Ο καθένας είναι κλεισμένος στο μικρόκοσμο του, αρνούμενος να αποδεχτεί ότι υπάρχουν πιθανότητες ύπαρξης διαφορετικών τρόπων σκέψης από το δικό του. Και κάθε μέρα είμαι αναγκασμένος να δικαιολογούμαι για τις επιλογές μου και για το ποιος είμαι. Και εν τέλει καταλήγω απολογούμενος, μόνο και μόνο για να σταματήσω να αντιμετωπίζω την ξεροκεφαλιά και τον εγωισμό, όπως και την ακλόνητη άρνηση του να δει κάποιος διαφορετικά τον κόσμο.
Ξέρεις κάτι φίλε μου; Αυτός ο τρόπος σκέψης δε σε κάνει ούτε καλύτερο, ούτε δικαιολογεί κάτι. Δε σε κάνει σωτήρα του κόσμου, ούτε κριτή των πάντων. Σε κάνει μικρό και ανελέητα μικρόψυχο. Και υπέρμετρα εγωιστή.
Να ξέρεις επίσης ότι δεν λυπάμαι καθόλου για σένα. Έχω βαρεθεί να προσπαθώ να διορθώσω τον κόσμο και οι πάντες να αδιαφορούν κοιτώντας μόνο την πάρτη τους. Ήμουν, είμαι και θα είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου και τους γύρω μου. Τώρα αν εσύ αυτό δεν θέλεις να το πιστέψεις, πρόβλημα σου. Εγώ θα συνεχίσω να έχω την πεποίθηση ότι η αλλαγή του κόσμου ξεκινάει από εμάς τους ίδιους. Τώρα αν με άκουγες πιθανότατα θα με χλεύαζες, όπως κάνεις πάντα. Κι εγώ θα αδιαφορούσα όπως κάνω πάντα, συνεχίζοντας να κάνω αυτό που ξέρω καλύτερα.
Να προσπαθώ να γίνω καλύτερος άνθρωπος για εμένα και τους γύρω μου.
Ναι, έτσι είναι, όσο και να μη θέλεις να το δεχτείς. Υπάρχουν και κάποιοι από εμάς που σκέφτονται έτσι. Πολύ λίγοι αλλά υπάρχουν. Και δεν έχεις κανένα δικαίωμα να κρίνεις αυτό που δε μπορείς να καταλάβεις. Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν για τους υπόλοιπους, που ο εαυτός τους είναι πάντα σε δεύτερη μοίρα. Δε μπορώ να πω ότι είναι απαραίτητα σωστό αυτό αλλά τουλάχιστον οι άνθρωποι αυτοί έχουν κάτι αληθινό για να ζουν και να προσπαθούν. Έχουν ένα στόχο που υπερβαίνει τους γήινους και υλικούς στόχους. Βλέπουν, ακούν και νιώθουν πράγματα που εσύ δε θα κατανοήσεις ποτέ.
Ευτυχώς είχα την τύχη να γνωρίσω αρκετούς τέτοιους ανθρώπους. Είναι πολύ δυσεύρετοι, αλλά είναι αρκετοί για να αισθανθεί κάποιος ότι η μάχη για τη σωτηρία της ανθρώπινης ψυχής δεν έχει χαθεί ακόμα. Και πάντα, μα πάντα, ο καθένας παίρνει στο τέλος αυτό που του αξίζει. Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο αποδίδεται δικαιοσύνη και τότε τα γέλια σταματάνε απότομα.
Και τότε θα καταλάβεις τι έχασες, αλλά θα είναι πολύ αργά.
Προσπάθησε λοιπόν με το μικρό σου μυαλό να δεις λίγο παραπέρα από τη μύτη σου. Δεν είναι ακόμα αργά για σένα και όσο πιο σύντομα το καταλάβεις, τόσο το καλύτερο. Προσπάθησε να δεις τη μεγάλη εικόνα στους ανθρώπους που σε περιβάλλουν. Να διαβάσεις πίσω από τις γραμμές Προσπάθησε να δεις μέσα στην ψυχή τους, να καταλάβεις τι κουβαλάει ο καθένας μέσα του. Τότε τα πράγματα θα αρχίσουν σιγά σιγά να ξεκαθαρίζουν και ο δρόμος θα έχει ανοίξει, μαζί με το μυαλό σου.
Και τότε, ίσως καταφέρεις επιτέλους να καταλάβεις και τη δική μου λογική. Ίσως τότε καταφέρουμε να συννενοηθούμε σε ένα ανώτερο ψυχικό επίπεδο, πέρα από τα κοινωνικά στερεότυπα και την ψυχρή λογική της πραγματικότητας.
Μέχρι τότε όμως, εγώ θα σταματήσω να προσπαθώ να σε πείσω για όλα αυτά και θα απομακρυνθώ. Όπως ξαναείπαμε, ο καθένας στη ζωή παίρνει ακριβώς αυτό που του αξίζει.
Έφτασε λοιπόν η ώρα.
