Επιστροφή στην πόλη. Το καλοκαίρι τελείωσε και μαζί του ο
πολυαναμενόμενος κύκλος των διακοπών και της ξεκούρασης. Οι δρόμοι γεμίζουν
ξανά, τα μαγαζιά ανοίγουν και η έκφραση ‘καλό χειμώνα’ ακούγεται έως και
ενοχλητική.
Κάποιοι όμως που μπορούν να δουν την κρυμμένη εικόνα πίσω
από όλο αυτό το φαινομενικά δυσάρεστο σκηνικό δε χαίρονται, ούτε όμως λυπούνται.
Αντιθέτως, αντιμετωπίζουν την αλλαγή αυτή σαν κάτι απολύτως φυσιολογικό, όπως άλλωστε
και όλες τις (φαινομενικά) μεγάλες αλλαγές της ζωής. Αυτοί οι άνθρωποι έζησαν
την περίοδο των διακοπών πραγματικά, χωρίς να μετράνε ώρες, μέρες και λεπτά
μέχρι να επιστρέψουν στην καθημερινότητα τους. Αυτοί οι άνθρωποι θα συνεχίσουν
να ζουν και κατά τη διάρκεια του χειμώνα, τη στιγμή που όλοι οι υπόλοιποι θα
αδημονούν για την επόμενη καλοκαιρινή περίοδο, προσπερνώντας και χάνοντας το
οτιδήποτε έχει να τους προσφέρει η ζωή στο μεσοδιάστημα.
Και όλα αυτά γιατί αρνούνται να δεχτούν τη φυσική ροή της ζωής
και τον κύκλο της.
Μήπως λοιπόν υπάρχει μια μεγαλύτερη συμβολική εικόνα πίσω
από όλο αυτό; Κάτι που οι περισσότεροι αδυνατούμε να κατανοήσουμε;
Η ζωή είναι γεμάτη κύκλους. Είτε πρόκειται για τον κύκλο της
ζωής, για τον ετήσιο κύκλο της γης γύρω από τον ήλιο, είτε για οποιαδήποτε άλλη
φυσική δραστηριότητα, το σχήμα του κύκλου καλύπτει και κυριεύει τη ζωή μας. Για
όλα υπάρχει μια αρχή και ένα τέλος και μετά μια ακόμα αρχή. Οι καλοκαιρινή
περίοδος ξεκινάει για να τελειώσει και να ξεκινήσει ξανά μόλις ολοκληρωθεί ο
κύκλος του χρόνου. Όλα αυτά όμως διαρκούν λίγο και θεωρούμε συνεχώς ότι δεν τα
χορτάσαμε. Μήπως όμως αυτό είναι το νόημα; Είμαστε μήπως τόσο εξαρτημένοι από
συγκεκριμένες εποχές και από συγκεκριμένες εποχικές δραστηριότητες που μέσω της
ανάγκης μας να τα ξαναζήσουμε προσπερνάμε όλα τα υπόλοιπα;
Μήπως προσπερνάμε όλο το χρόνο νομίζοντας ότι ζούμε, μόνο
και μόνο για να νομίσουμε ότι είμαστε ζωντανοί το καλοκαίρι;
Η μεγαλύτερη ψευδαίσθηση είναι το ίδιο μας το μυαλό, που σε συνδυασμό
με τον εγωισμό και την τάση μας να θέλουμε όλο και περισσότερα, μας στερεί τη
δυνατότητα να ζήσουμε τη στιγμή για αυτό που είναι. Κάθε περίοδος που περνάει είναι
φυσική εξέλιξη της ζωής και του χρόνου και πρέπει να μάθουμε να το αποδεχόμαστε
και να το σεβόμαστε. Η κάθε εποχή, όπως και η κάθε περίοδος της ζωής μας έχει
τη δικιά της ομορφιά, το δικό της λόγο ύπαρξης και το δικό της μήνυμα να δώσει.
Ποτέ όμως δε θα είμαστε σε θέση να το κατανοήσουμε αν όλο το χειμώνα
περιφερόμαστε δυστυχισμένοι περιμένοντας το καλοκαίρι να μας λυτρώσει. Ποτέ δε θα
μπορέσουμε να αισθανθούμε πραγματικά ελεύθεροι αν η πρώτη σταγόνα βροχής και το
πρώτο κρύο παγώσει την καρδιά μας. Ποτέ δε θα καταφέρουμε να ζήσουμε αν δεν
αγκαλιάσουμε τη κάθε περίοδο της ζωής μας ξεχωριστά, προσπαθώντας να αποκομίσουμε
εμπειρίες και να αποκωδικοποιήσουμε τα δικά μας νοήματα που θα μας βοηθήσουν να
εξελιχθούμε σαν άνθρωποι και σαν χαρακτήρες.
Το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να κάνουμε κι εμείς
κύκλους. Γύρω από τον εαυτό μας, γύρω από τη ζωή μας, γύρω από οτιδήποτε
αγαπάμε. Και ενώ θα νομίζουμε ότι θα προχωράμε, θα καταλήγουμε πάντα στην αρχή,
πιο κουρασμένοι από ποτέ.
Ώσπου κάποια στιγμή θα φτάσουμε στο σημείο οπού δε θα
υπάρχει γυρισμός και ο κύκλος θα πρέπει να κλείσει για πάντα. Τότε μόνο ίσως
καταλάβουμε τη συμβολική του σημασία και τη σημασία του στη ζωή μας.
Τότε όμως θα είναι πολύ αργά.
