Σάββατο 13 Απριλίου 2013

Ορίζοντας



Το ταξίδι σταματάει για λίγο και ρίχνεις μια ματιά στον ουρανό. Πίσω από τα σύννεφα δραπετεύουν δειλά ορισμένες ακτίνες φωτός. Το μονοπάτι μπροστά σου φωτίζεται με μια αλλόκοτη λάμψη. Κοιτώντας κάτω, αρχίζεις να διακρίνεις ίχνη από προηγούμενους ταξιδευτές, οι οποίοι περπάτησαν πάνω στον ίδιο δρόμο με το δικό τους τρόπο. Προσπαθείς να ακολουθήσεις ακριβώς τα βήματά τους. Σύντομα διαπιστώνεις οτι αυτό είναι μάταιο και αρχίζεις να χαράζεις τη δική σου πορεία στο δρόμο για τον ορίζοντα. Μετά από λίγο καιρό ένας άλλος ταξιδευτής θα επιχειρήσει να ακολουθήσει επακριβώς τα ίχνη σου, μόνο για να διαπιστώσει οτι αυτό είναι αδύνατο. Αέναος κύκλος. Ο κύκλος της ζωής.

Εσύ που θα βρίσκεσαι τότε;

Ρίχνεις μια γρήγορη ματιά στον ορίζοντα, εκεί που ο ουρανός συναντιέται με τη γη. Τα σύννεφα έχουν ελαφρώς μετακινηθεί και σε κάποια σημεία αχνοφαίνεται το χρώμα του ουρανού. Πορφυρό, τόσο έντονο όσο τα συναισθήματά σου, τόσο απειλητικό όσο η σκιά του παρελθόντος, τόσο όμορφο όσο οι προσδοκίες για το μέλλον. Κοντοστέκεσαι και κοιτάζεις προσεκτικά. Δεν υπάρχει καμία αίσθηση του χρόνου. Αναρωτιέσαι σιωπηλά. Βαδίζεις προς την ανατολή ή τη δύση; Δεν είναι δυνατό να καταλάβεις, ούτε να πιστέψεις σε αυτό που βλέπουν τα μάτια σου. Αν βαδίζεις προς την ανατολή, πως είσαι τόσο σίγουρος οτι χαράζεις τη σωστή πορεία στο μονοπάτι; Αν βαδίζεις προς τη δύση, πως θα καταφέρεις να βρεις το δρόμο σου σε λίγες ώρες, όταν το μαύρο πέπλο της νύχτας θα έχει σκεπάσει τα πάντα; Αμφιβολία. Φόβος. Άρνηση. Ελπίδα.

Ξαφνικά βρίσκεις τη δύναμη να συνεχίσεις. Στέκεσαι ξανά γερά στα πόδια σου και συνεχίζεις ανανεωμένος το μεγάλο ταξίδι προς τον ορίζοντα. Η αιτία ήταν μια απλή λέξη που αντηχεί ακόμα στο μυαλό σου, επισκιάζοντας οτιδήποτε αρνητικό. Ελπίδα. Όσο τη θρέφεις μέσα σου ο δρόμος θα είναι πάντα φωτεινός και ας κρύβουν τα σύννεφα τον ήλιο. Όσο τη κρατάς κοντά σου θα μεγαλώνει και θα ωριμάζει και αυτή μαζί σου. Και θα είσαι σίγουρος οτι βαδίζεις στο σωστό δρόμο. Το δρόμο που εσύ επέλεξες.

Ρίχνεις μια τελευταία ματιά στον ορίζοντα που ακόμα φαντάζει μακρινός. Το χρώμα παραμένει πορφυρό. Ανατολή ή δύση; Δεν έχει πια σημασία. Γιατί είσαι πλέον σίγουρος οτι βαδίζεις προς την ανατολή. Τη πιο όμορφη ανατολή.

Τη δική σου ανατολή.