Τα πράγματα που αξίζουν στη
ζωή είναι πραγματικά πολύ λίγα, μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού. Είναι
πολύ δύσκολο να τα εντοπίσεις και να τα κατακτήσεις αλλά όχι ακατόρθωτο. Πρέπει
να έχεις συνεχώς τα μάτια σου ανοιχτά για να μην τα προσπεράσεις γιατί τότε
είναι πολύ πιθανό να τα χάσεις για πάντα. Και όταν το συνειδητοποιήσεις θα
είναι πλέον πολύ αργά.
Θα πρέπει να είσαι έτοιμος
να πολεμήσεις γι’αυτά. Να είσαι έτοιμος να πληγωθείς, να κλάψεις, να ματώσεις.
Εκείνη τη στιγμή μπορεί η μάχη αυτή να σου φαίνεται ακατόρθωτη, ότι το βάρος
όλου του κόσμου έχει πέσει στους ώμους σου, αλλά δεν θα πρέπει να τα
παρατήσεις. Θα πρέπει να παλέψεις με όλες σου τις δυνάμεις να καταφέρεις να
βγεις νικητής και να κερδίσεις αυτό που πάντα ήθελες. Αν για οποιοδήποτε λόγο
αισθανθείς αδύναμος, ανέτοιμος ή απλά ανασφαλής, κάνε λίγο πίσω και άσε τη φωνή
που έχεις μέσα σου να σου μιλήσει. Αυτή ξέρει ποιος είναι ο σωστός δρόμος που
πρέπει να ακολουθήσεις, αρκεί να την ακούσεις καθαρά. Και αν έχεις τη διάθεση
να την εμπιστευτείς, τότε θα σου πει και τον τρόπο με τον οποίο θα βαδίσεις.
Να προσπαθείς. Να προσπαθείς
ξανά και ξανά. Να προσπαθείς διπλά, τριπλά, πενταπλά, αρκεί να είσαι σίγουρος
για αυτό που θέλεις. Μη φοβάσαι την προσπάθεια ούτε την αποτυχία. Όλα είναι
μέσα στη ζωή και είναι απόλυτα φυσιολογικά. Μια αποτυχία δεν είναι ικανή να σε
αποπροσανατολίσει, αρκεί τα μάτια της ψυχής σου να βλέπουν πάντα προς το δρόμο
που εσύ έχεις επιλέξει. Και ποτέ μην αμφιβάλλεις για το ένστικτο σου. Μπορεί ο
δρόμος που επέλεξες να είναι δύσβατος και επικίνδυνος, αλλά κανείς δε σε
διαβεβαίωσε ποτέ ότι θα είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Και αν δεν υπάρχει καν
δρόμος εκεί που κοιτάς, τότε φτιάξε έναν.
Τα πράγματα που αξίζουν στη
ζωή φτιάχνονται με κόπο και ιδρώτα ετών, είτε πρόκειται για κάτι υλικό, είτε
πνευματικό. Σπέρνεις σπόρους για να θερίσεις καρπό κάποτε. Κανένας κόπος δεν
πάει χαμένος. Ακόμα και οι αποτυχίες έχουν τη δική τους αξία. Οι μόνοι δρόμοι
που δεν αξίζει να ακολουθήσεις στη ζωή είναι αυτοί που σου πρότειναν άλλοι, με
βάση τα δικά τους ‘πρέπει’ και τις δικές τους επιθυμίες. Μην ακολουθήσεις ποτέ
έναν τέτοιο δρόμο, που έφτιαξε και επέλεξε ένας άλλος για σένα. Θα ξεστρατίσεις
από τις δικές σου επιθυμίες και θα χαθείς. Και όταν κάποια στιγμή θελήσεις να
γυρίσεις πίσω δεν θα ξέρεις πως και καταλήξεις να περιπλανιέσαι για πάντα μέσα στο
λαβύρινθο των επιθυμιών των άλλων. Των
άλλων, που θα καμαρώνουν για σένα επειδή έγινες αυτό που ήθελαν, ενώ μέσα σου
θα καίει η φλόγα της μετάνοιας και θα κυριέυεσαι από την αγωνία καθώς θα βλέπεις
το χρόνο που είχες στη διάθεση σου να λιγοστεύει.
Τότε όμως θα είναι πολύ αργά.
Ξεκίνα λοιπόν τώρα και φτιάξε το δικό σου δρόμο, για εσένα και μόνο για εσένα.
Και μην ξεχνάς. Να
προσπαθείς.
Να προσπαθείς διπλά.
