Η σελίδα λοιπόν γύρισε. Και μαζί της άλλαξε η ψυχολογία και οι προσδοκίες. Νέες πιθανότητες, νέες εμπειρίες, νέες επιλογές μας περιμένουν τώρα. Ρίχνουμε μια πρόχειρη ματιά στις άδειες σελίδες που σιγά σιγά χρωματίζονται από το μελάνι της ζωής. Τόσες πολλές επιλογές, τόσες πολλές ευκαιρίες να αλλάξουμε το μέλλον, αλλάζοντας παράλληλα τον εαυτό μας και τη ζωή μας. Μια απορία γεννιέται.
Γιατί ήταν τελικά τόσο δύσκολο να αλλάξουμε σελίδα;
Ο φόβος για το άγνωστο πάντα κυρίευε τον ανθρώπινο ψυχισμό και τον εμπόδιζε να δει τα αυτονόητα. Ο φόβος μιας πιθανής αποτυχίας ή μιας πιθανής έκθεσης σε δυσάρεστες συνθήκες, αποδείχτηκε τελικά μεγαλύτερος από την ανάγκη να ελέγξουμε το μέλλον μας και τη ζωή μας. Η σελίδες έμεναν κλειστές και ποτέ δε μάθαμε τη συνέχεια. Οι ίδιες οι ιστορίες που γράφονταν για εμάς μας προσπέρασαν. Δεν τις ζήσαμε όπως έπρεπε και οφείλαμε, γιατί φοβόμασταν να ανακαλύψουμε το ποιοι πραγματικά είμαστε. Φοβηθήκαμε να κοιτάξουμε τον καθρέφτη για να μη δούμε μέσα στα ίδια μας τα μάτια αλήθεια που ήδη γνωρίζαμε.
Τώρα που τελικά άλλαξε η σελίδα μπορούμε επιτέλους να διαπιστώσουμε πόσο τραγικά θλιβερή είναι αυτή η αλήθεια. Μια ακόμα αλήθεια που γράφτηκε για πάντα στις σελίδες του βιβλίου μας.
Τώρα όμως η σελίδα άλλαξε. Είναι πλέον γνωστό πως ότι γράφει δεν ξεγράφει. Οι σελίδες που γράφτηκαν θα βρίσκονται πάντα εκεί σαν σημείο αναφοράς, για να μας υπενθυμίζουν ότι δεν πρέπει ποτέ ξανά να κάνουμε τα ίδια λάθη. Θα βρίσκονται πάντα εκεί για να μας δείχνουν το δρόμο του μέλλοντος και να χαρτογραφούν λέξη προς λέξη την πορεία που θέλουμε να χαράξουμε.
Οι μαύρες σελίδες βρίσκονται πλέον στο παρελθόν. Βλέπουμε τις κενές σελίδες του μέλλοντος, λευκές και λαμπερές και η ψυχή ξαφνικά αγαλλιάζει Τώρα πρέπει να προχωρήσουμε αργά, βήμα προς βήμα και λέξη προς λέξη. Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για χάσιμο. Τώρα θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί γιατί θα ξεκινήσουμε να γράφουμε στις κενές σελίδες σιγά σιγά το μέλλον μας. Το μέλλον που ονειρευόμαστε.
Και θα αρχίσουμε με αργά και σταθερά βήματα να συνειδητοποιούμε το ποιοι είμαστε και ποιος είναι ο προορισμός μας. Θα μάθουμε καλύτερα τον εαυτό μας και θα αρχίσουμε να διαχωρίζουμε επιτέλους τα ‘θέλω’ από τα ‘πρέπει’. Θα συνειδητοποιήσουμε ότι ορίζουμε εμείς το μέλλον και τη ζωή μας μέσα από τις επιλογές μας. Και θα μάθουμε να μη φοβόμαστε να αντικρίσουμε την αλήθεια, καθώς μόνο αυτή γράφει πραγματικές ιστορίες. Τα ψέματα πλάθουν μόνο ψεύτικα όνειρα, που οδηγούν στο δρόμο προς τη λήθη. Τα ψέματα είναι το ναρκωτικό της ψυχής. Δεν πρέπει ποτέ να την αφήσουμε να εθιστεί σε αυτά γιατί μετά ο δρόμος της επιστροφής θα είναι πάρα πολύ δύσκολος. Και οι σελίδες του βιβλίου μας θα γυρνάνε όλο και πιο πίσω μέχρι που θα κλείσει τελείως.
Ας συνεχίσουμε λοιπόν να γράφουμε. Υπάρχει πολύς χρόνος. Ποτέ δεν είναι αργά. Οι σελίδες γεμίζουν γρήγορα και πολύ σύντομα θα χρειαστεί να αλλάξουμε ξανά.
Ας είμαστε έτοιμοι. Ας διώξουμε το φόβο και τον εγωισμό μας και ας αγκαλιάσουμε αυτό που είμαστε.
Για να μπορέσουμε να γράψουμε μαζί με τους αγαπημένους μας τις πιο όμορφες ιστορίες.
