Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2015

Άνεμοι αλλαγής



΄Άλλος ένας χρόνος φεύγει και ένας νέος έρχεται. Άλλο ένα έτος προστίθεται στις πλάτες μας. Ο χρόνος πετάει. Φεύγει πολύ γρήγορα. Εξαφανίζεται. Κι εμείς κάθε χρόνο τα ίδια, να πιστεύουμε και να εφαρμόζουμε τις ίδιες πρακτικές, μέσα στα ίδια στεγανά και ταυτόχρονα να παραπονιόμαστε ότι τίποτα δεν αλλάζει στις ζωές μας.

Κι όμως, αυτή την εποχή αλλάζει ο χρόνος. Και κάθε τέτοια εποχή πλανάται ένα συναίσθημα ευφορίας στον αέρα. Μια παράξενη αισιοδοξία γεμίζει τους άλλοτε μουντούς δρόμους της πόλης κάνοντας τους ευχάριστους κατά έναν μαγικό τρόπο. Η ζωή έστω και για λίγο δε φαίνεται τόσο δυσβάσταχτη. Τα φορτία ελαφραίνουν και η διάθεση ανεβαίνει.

Αλλάζει ο χρόνος.

Στην ουσία τίποτα δεν αλλάζει κι όμως εμείς κάθε χρόνο τέτοια εποχή αισθανόμαστε σα να κάνουμε μια νέα αρχή. Σα να ξεκινάμε για άλλη μια φορά από το μηδέν. Όνειρα ξαναγεννιούνται, προσδοκίες ανασταίνονται, αμαρτίες συγχωρούνται. Η ιδέα και μόνο της αλλαγής χαλαρώνει τις ψυχές των ανθρώπων σε τέτοιο σημείο που την αντιμετωπίζουν σαν ουσιαστική παρ’ότι βαθιά μέσα τους γνωρίζουν ότι αποτελεί μια ακόμα ουτοπία. Μια ακόμα ψευδαίσθηση.

Είναι όμως έτσι;

Αν η αλλαγή είναι μόνο μια ψευδαίσθηση γιατί την προσμένουμε; Γιατί την αγκαλιάζουμε με τόση θέρμη; Γιατί προσμένουμε τη μέρα της αλλαγής του χρόνου με τόση ελπίδα; Και κυρίως…γιατί τη γιορτάζουμε;

Η αλλαγή ζει μέσα μας. Κατοικεί βαθιά μέσα σε ανθρώπους που δεν έχουν τη διάθεση να αφήσουν τα όνειρα τους να πεθάνουν. Απευθύνεται σε όσους ποτέ δεν τα παρατήσανε και ούτε πρόκειται να το κάνουν. Σε όλους αυτούς που πίστεψαν πως κάποτε μπορεί να υπάρξει ένα καλύτερο αύριο, με τον τρόπο που αυτό ορίζεται για τον καθένα μας. Η αλλαγή γεννιέται μέσα από όλους αυτούς και ας γνωρίζουν ότι δεν είναι τόσο εύκολα πραγματοποιήσιμη. Η αλλαγή έρχεται κάθε χρόνο πολλές φορές, απλά έχουμε μάθει να μην την βλέπουμε και να την προσπερνάμε. Για όσους όμως δεν πίστεψαν ποτέ ότι κάτι τέτοιο είναι δυνατό, θα παραμείνει για πάντα μια ουτοπία. Ένα παραμύθι με λυπηρό τέλος.

Περιμένουμε έναν ολόκληρο χρόνο για μια συγκεκριμένη μέρα, προκειμένου να γιορτάσουμε μια αλλαγή που οι ίδιοι κάποτε δημιουργήσαμε για να μετρήσουμε το χρόνο. Περιμένουμε ολόκληρη τη χρονιά για να βιώσουμε μόνο για μερικές στιγμές την ελπίδα. Ακούγεται τραγικό. Άραγε μας αρκεί αυτό;

Σε πολύ λίγο αλλάζει ο χρόνος για μια ακόμα φορά. Παρατηρώντας τη διάθεση των ανθρώπων όλες αυτές τις μέρες συνειδητοποιώ ότι τελικά ίσως να μην είναι και τόσο δύσκολο να φέρουμε τον άνεμο της αλλαγής στη ζωή μας.

Αρκεί να καταλάβουμε ότι ζει μέσα μας.