Υπάρχουν πολλά περισσότερα από αυτά που μπορεί να
διακρίνει το γυμνό μάτι. Άσχετα με το τι βάνουμε ως δεδομένο ή τι επιβάλλουμε
στους εαυτούς μας να βλέπουμε και να επιλέγουμε, οι επιλογές στην πραγματικότητα
είναι πολύ περισσότερες. Ας πάρουμε ένα απλό παράδειγμα. Το φως της μέρας
φαίνεται διάφανο και αόρατο. Κι όμως δεν είναι έτσι. Μέσα από την απλή (και
απολύτως φυσιολογική) διαδικασία της διάθλασης φαίνεται πεντακάθαρα οτι το
‘διάφανο’ και ‘άχρωμο’ φως αποτελείται από πολλά και διαφορετικά χρώματα, που
συνδυασμένα του δίνουν τη τελική του μορφή.
Καθημερινά λοιπόν λουζόμαστε στα χρώματα. Γιατί τότε οι
ζωές μας είναι τόσο άχρωμες;
Είναι θέμα επιλογής ή ρουτίνας; Ή μήπως και τα δύο;
Σίγουρα μέσα στη δίνη της καθημερινότητας είναι δύσκολο ακόμα και να
σταματήσεις να πάρεις έστω μια ανάσα. Όμως η ανάσα είναι σημαντική για την
ψυχική ισορροπία καθώς δίνει τη δυνατότητα στον καθένα από εμάς να αποβάλλει
έστω για λίγο την πίεση που τον κατατρώει και να μπορέσει να δει τη ζωή με άλλο
μάτι. Δυστυχώς όμως, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν την τάση να επαναπαύονται
και να παραδίδουν τον εαυτό τους στο έλεος του καθημερινού προγράμματος. Ειδικά
σε συνθήκες πόλης, αυτό είναι καταστροφικό καθώς μέρα με τη μέρα φαντάζει πιο
γκρίζα και άχρωμη από οτι ήδη είναι. Στο τέλος αποχρωματίζονται τα όνειρα, η
λογική, η καθαρή σκέψη και εν τέλει η ίδια η ζωή.
Οι ζωές μας πρέπει να χρωματίζονται καθημερινά και σε
κάθε ευκαιρία. Τα χρώματα βρίσκονται παντού γύρω μας, αρκεί εμείς να έχουμε τη
διάθεση να τα δούμε. Ένας καφές με αγαπημένους φίλους, μια ευχάριστη σκέψη, ένα
αυθόρμητο τηλέφωνο σε κάποιον, μια ματιά στη δύση του ήλιου είναι πράγματα που
μπορούν να κάνουν τη διαφορά στη ζωή μας όσο ασήμαντα και αν φαίνονται.
Εμπειρίες, επαφές με ανθρώπους, καλή διάθεση και η συνειδητοποίηση του δώρου
της ζωής είναι πολύ πιο σημαντικά από τα χρήματα, την καριέρα και τη κενή ζωή
που παίρνει αυτή τη γραμμή λόγω των δήθεν ‘ηθικών’ και ‘καθωσπρέπει’ κανόνων
που επιβάλλει η δομή της σύγχρονης κοινωνίας. Όταν μιλάμε για τρόπο ζωής δεν
υπάρχει ‘πρέπει’ αλλά μόνο ‘θέλω’. Η ζωή είναι δικιά μας και τη ζούμε ο καθένας
μόνος του. Δεν υπάρχει λοιπόν κανένα ιδανικό ή απόλυτο πρότυπο ζωής, παρά μόνο
αυτό που θέλουμε εμείς οι ίδιοι και θεωρούμε ιδανικό για τον εαυτό μας.
Γνωρίζω πολλούς ανθρώπους που ψάχνουν να ανακαλύψουν τι
κρύβεται πίσω από την παραμικρή λεπτομέρεια. Σε κάποιους φαίνεται περίεργο ή
ακόμα και ανούσιο. Έχω καταλάβει όμως πολύ καλά οτι ο λόγος που γίνεται αυτό
είναι γιατί θέλουν να ζουνε τη ζωή τους στο μέγιστο και δε θέλουν να αφήνουν
ούτε ένα δευτερόλεπτο να πάει χαμένο. Γιατί πίσω και από το πιο μικρό πράγμα
μπορεί να κρύβεται κάτι όμορφο που δεν είχες φανταστεί ποτέ και απλά το
προσπέρασες. Αυτοί οι άνθρωποι που αξιοποιούν κάθε δευτερόλεπτο της ζωής τους
είναι ευτυχισμένοι και δε ζητάνε μεγαλεία. Έχουν ανακαλύψει τα κρυμμένα χρώματα
και χρωματίζουν τη ζωή τους με το τρόπο που επιθυμούν και που τους αξίζει.
Εσύ θα συνεχίσεις να ζεις και να ονειρεύεσαι ασπρόμαυρα;
