Παράδοξο

 Ακόμα περιμένω μάταια κάποιος να σεβαστεί τον τρόπο που σκέφτομαι. Και από ότι φαίνεται θα περιμένω πολύ ακόμα. Ο καθένας είναι κλεισμένος στο μικρόκοσμο του, αρνούμενος να αποδεχτεί ότι υπάρχουν πιθανότητες ύπαρξης διαφορετικών τρόπων σκέψης από το δικό του. Και κάθε μέρα είμαι αναγκασμένος να δικαιολογούμαι για τις επιλογές μου και για το ποιος είμαι. Και εν τέλει καταλήγω απολογούμενος, μόνο και μόνο για να σταματήσω να αντιμετωπίζω την ξεροκεφαλιά και τον εγωισμό, όπως και την ακλόνητη άρνηση του να δει κάποιος διαφορετικά τον κόσμο.

Ξέρεις κάτι φίλε μου; Αυτός ο τρόπος σκέψης δε σε κάνει ούτε καλύτερο, ούτε δικαιολογεί κάτι. Δε σε κάνει σωτήρα του κόσμου, ούτε κριτή των πάντων. Σε κάνει μικρό και ανελέητα μικρόψυχο. Και υπέρμετρα εγωιστή.

Να ξέρεις επίσης ότι δεν λυπάμαι καθόλου για σένα. Έχω βαρεθεί να προσπαθώ να διορθώσω τον κόσμο και οι πάντες να αδιαφορούν κοιτώντας μόνο την πάρτη τους. Ήμουν, είμαι και θα είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου και τους γύρω μου. Τώρα αν εσύ αυτό δεν θέλεις να το πιστέψεις, πρόβλημα σου. Εγώ θα συνεχίσω να έχω την πεποίθηση ότι η αλλαγή του κόσμου ξεκινάει από εμάς τους ίδιους. Τώρα αν με άκουγες πιθανότατα θα με χλεύαζες, όπως κάνεις πάντα. Κι εγώ θα αδιαφορούσα όπως κάνω πάντα, συνεχίζοντας να κάνω αυτό που ξέρω καλύτερα.

Να προσπαθώ να γίνω καλύτερος άνθρωπος για εμένα και τους γύρω μου.

Ναι, έτσι είναι, όσο και να μη θέλεις να το δεχτείς. Υπάρχουν και κάποιοι από εμάς που σκέφτονται έτσι. Πολύ λίγοι αλλά υπάρχουν. Και δεν έχεις κανένα δικαίωμα να κρίνεις αυτό που δε μπορείς να καταλάβεις. Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν για τους υπόλοιπους, που ο εαυτός τους είναι πάντα σε δεύτερη μοίρα. Δε μπορώ να πω ότι είναι απαραίτητα σωστό αυτό αλλά τουλάχιστον οι άνθρωποι αυτοί έχουν κάτι αληθινό για να ζουν και να προσπαθούν. Έχουν ένα στόχο που υπερβαίνει τους γήινους και υλικούς στόχους. Βλέπουν, ακούν και νιώθουν πράγματα που εσύ δε θα κατανοήσεις ποτέ.

Ευτυχώς είχα την τύχη να γνωρίσω αρκετούς τέτοιους ανθρώπους. Είναι πολύ δυσεύρετοι, αλλά είναι αρκετοί για να αισθανθεί κάποιος ότι η μάχη για τη σωτηρία της ανθρώπινης ψυχής δεν έχει χαθεί ακόμα. Και πάντα, μα πάντα, ο καθένας παίρνει στο τέλος αυτό που του αξίζει. Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο αποδίδεται δικαιοσύνη και τότε τα γέλια σταματάνε απότομα.

Και τότε θα καταλάβεις τι έχασες, αλλά θα είναι πολύ αργά.

Προσπάθησε λοιπόν με το μικρό σου μυαλό να δεις λίγο παραπέρα από τη μύτη σου. Δεν είναι ακόμα αργά για σένα και όσο πιο σύντομα το καταλάβεις, τόσο το καλύτερο. Προσπάθησε να δεις τη μεγάλη εικόνα στους ανθρώπους που σε περιβάλλουν. Να διαβάσεις πίσω από τις γραμμές Προσπάθησε να δεις μέσα στην ψυχή τους, να καταλάβεις τι κουβαλάει ο καθένας μέσα του. Τότε τα πράγματα θα αρχίσουν σιγά σιγά να ξεκαθαρίζουν και ο δρόμος θα έχει ανοίξει, μαζί με το μυαλό σου.

Και τότε, ίσως καταφέρεις επιτέλους να καταλάβεις και τη δική μου λογική. Ίσως τότε καταφέρουμε να συννενοηθούμε σε ένα ανώτερο ψυχικό επίπεδο, πέρα από τα κοινωνικά στερεότυπα  και την ψυχρή λογική της πραγματικότητας.

Μέχρι τότε όμως, εγώ θα σταματήσω να προσπαθώ να σε πείσω για όλα αυτά και θα απομακρυνθώ. Όπως ξαναείπαμε, ο καθένας στη ζωή παίρνει ακριβώς αυτό που του αξίζει.

Έφτασε λοιπόν η ώρα.

Ακεραιότητα

 

Τα σημαντικότερα πράγματα στη ζωή δεν είναι χειροπιαστά, ούτε φαίνονται με γυμνό μάτι. Είναι πράγματα που είτε τα νιώθεις με την καρδιά, είτε τα βλέπεις με τα μάτια της ψυχής. Τα σημαντικότερα πράγματα στη ζωή δεν είναι υλικά. Δεν είναι χρήματα, σπίτια, αυτοκίνητα, πράγματα που μπορείς να αγοράσεις και να επιδείξεις. Αυτά τα πράγματα δεν αγοράζονται, ούτε επιδεικνύονται. Αυτά κερδίζονται και τα φοράς σε όλη σου τη ζωή σαν παράσημα. Είσαι περήφανος γι’ αυτά αλλά με έναν τρόπο δικό σου και καθ’ όλα ταπεινό. Και ο κόσμος ξέρει γιατί είσαι περήφανος και σε θαυμάζει σιωπηλά.

Σε τι αναφερόμαστε όμως;

Αναφερόμαστε στο ακέραιο του χαρακτήρα που κοπιάσαμε να δημιουργήσουμε. Στο σύνολο των ηθικών αξιών που όλη μας τη ζωή παλεύαμε να κατακτήσουμε και να κρατήσουμε ανέπαφες, μακριά από πειρασμούς και εξωτερικούς παράγοντες. Αναφερόμαστε στις εμπειρίες που έγιναν πολύτιμα μαθήματα στην πορεία μας προς τους στόχους μας και τα όνειρα μας. Και στα ίδια τα όνειρα που έγιναν φάρος της ζωής μας στην πορεία μας μέσα σε αυτή.

Το ακέραιο του χαρακτήρα. Η προσήλωση σε συγκεκριμένες αξίες που έχτισαν και ατσάλωσαν τη θέληση και την ενσυναίσθηση μας. Η συνειδητοποίηση της σημασίας των ηθικών αξιών στη ζωή μας και πόσο σημαντικό είναι να μην παρεκκλίνουμε από αυτές όσο και αν οι καθημερινές συγκυρίες μας προτρέπουν για το αντίθετο. Στο τέλος της μέρας, η ακεραιότητα θα είναι πάντα το μεγαλύτερο μας επίτευγμα. Το να μπορέσουμε να παραμείνουμε ακλόνητοι σαν βράχοι απέναντι σε όσα μας ενοχλούν και μας εμποδίζουν να προχωρήσουμε. Η ανάγκη του να παραμείνουμε ο εαυτός μας μέσα σε ένα κόσμο που συνεχώς προσπαθεί να μας βάλει απέναντι του, μην αφήνοντας μας σχεδόν καμία επιλογή. Ο εύκολος δρόμος δεν είναι σχεδόν ποτέ ο σωστός.

Ο δρόμος της ακεραιότητας. Αυτή είναι μια πάρα πολύ δύσκολη διαδρομή για όσους επιλέξουν να την ακολουθήσουν πραγματικά. Συνήθως από αλλού ξεκινάμε και αλλού καταλήγουμε. Η σκληρότητα της ζωής αλλοιώνει τους χαρακτήρες και αποπροσανατολίζει τον άνθρωπο από τον αρχικό του προορισμό. Είναι τρομερά δύσκολο να παραμείνουμε ακέραιοι όταν συνεχώς περπατάμε κόντρα στον άνεμο.

Η φύση της ζωής είναι τέτοια που τελικά ακόμα και οι πιο σκληροί τελικά λυγίζουν. Όσο ο χρόνος περνάει και λιγοστεύει, η πίστη στον εαυτό μας και το τι μπορούμε να καταφέρουμε κλονίζεται και προσπαθούμε να βρούμε εναλλακτικούς τρόπους για να πετύχουμε γρηγορότερα και αποτελεσματικότερα τους στόχους μας. Και αυτό στην αρχή μας πονάει, αλλά μόλις ο χαρακτήρας διαβρωθεί, σιγά σιγά μεταλλάσσεται σε κάτι άλλο που δεν έχει καμία σχέση με το ποιοι ήμασταν κάποτε. Σε λίγο καιρό η διαφθορά των ηθικών αξιών θα έχει κάνει τη δουλειά της. Και ακόμα αν με αυτό τον τρόπο οι στόχοι μας και τα όνειρα μας κάποτε πραγματοποιηθούν, ποτέ δε θα είμαστε πραγματικά ευτυχισμένοι και θα θέλουμε ολοένα και περισσότερα, μέχρι το τέρας της απληστίας να καταβροχθίσει την ψυχή μας.

Είναι πολύ πιο σημαντικό να παραμείνουμε πιστοί σε όσα μάθαμε από την οικογένεια μας. Σε όσα διδαχτήκαμε να μένουμε πιστοί. Στα θεμέλια της ζωής που ξεκινήσαμε να χτίζουμε κάποτε.

Είναι εφικτό να παραμείνουμε ακέραιοι στο χαρακτήρα μας και στις αρχές μας. Γιατί αν προδώσουμε τα όσα μας έκαναν αυτό που είμαστε σήμερα προδίδουμε τον ίδιο τον εαυτό μας.

Αξίες

 

Δεν υπάρχουν πολλά πράγματα σε αυτή τη ζωή που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ιερά. Και φυσικά δε μιλάμε για τίποτα που να έχει υλική υπόσταση. Για τίποτα που μπορεί κανείς έτσι απλά να αποκτήσει, με κάποιο χρηματικό ή υλικό αντίτιμο. Δε μιλάμε για κάτι που μπορεί κάποιος να κρατήσει στα χέρια του και να κλειδώσει για πάντα μέσα σε ένα ντουλάπι ώστε να το ασφαλίσει.

Μιλάμε για οτιδήποτε κερδίζεται, με κόπο, υπομονή και πολύ προσπάθεια. Και που, παρά η δυσκολία του να το κάνει κανείς κτήμα του, μπορεί να χαθεί πάρα πολύ εύκολα. Για οτιδήποτε έχει ανυπολόγιστη αξία και μπορείς να χτίσεις πάνω του. Όχι με πέτρες και τούβλα αλλά με ψυχή.

Ποια είναι λοιπόν αυτά τα τόσο σημαντικά πράγματα που είναι τόσο ιερά;

Είναι πράγματα που δε μπορούν εύκολα να περιγραφούν καθώς ο καθένας από εμάς τα νιώθει διαφορετικά και έχουν αντίστοιχα διαφορετικό ειδικό βάρος στο χτίσιμο της ψυχής μας. Θα κάνουμε όμως μια προσπάθεια.

Μιλάμε για τις ηθικές αξίες που ο καθένας μας παίρνει σαν σημείο αναφοράς στη ζωή του. Για την συνειδητοποίηση του προορισμού μας. Για το σθένος και το θάρρος του να παραδεχόμαστε τα λάθη και τις ατέλειες μας. Για την ιδιαίτερη ικανότητα να μην ξεχνάμε ποτέ από που ξεκινήσαμε για να φτάσουμε εδώ που είμαστε σήμερα και τι μας έφτασε ως εκεί.

Μιλάμε για τον προσωπικό αγώνα που δίνει ο καθένας από εμάς για να κρατήσει την συνείδηση και την ψυχή του καθαρή. Για τα ατέλειωτα βράδια που περνάμε ξάγρυπνοι προσπαθώντας να βρούμε τη γαλήνη που τόσο χρειαζόμαστε. Για τη συνειδητοποίηση του ότι περπατάμε μονίμως πάνω σε ένα τεντωμένο σχοινί σε μια αέναη προσπάθεια να κρατήσουμε τις ισορροπίες με τους άλλους, ενώ παράλληλα προσπαθούμε να κρατήσουμε τον εαυτό και το χαρακτήρα μας ακέραιο.

Δεν πρέπει να υπάρχει ιερότερο πράγμα από την εσωτερική γαλήνη που πηγάζει από τις ηθικές μας αξίες. Οι άνθρωποι που δε γνωρίζουν από αυτές υποφέρουν σιωπηλά, καθώς δε μπόρεσαν ποτέ να επικοινωνήσουν με τον εσωτερικό τους κόσμο. Το να έχεις αξίες στη ζωή σου σημαίνει ότι ξέρεις να σέβεσαι, να αγαπάς, να συγχωρείς. Σημαίνει ότι ξέρεις πως να επικοινωνήσεις με το σύμπαν, ενώ παράλληλα κρατάς την ψυχή σου γαλήνια επειδή γνωρίζεις πως έπραξες σωστά. Και αν οι πάντες συνεχίζουν να σε αδικούν, εσένα τελικά δε σε νοιάζει. Θα κοιμηθείς ήσυχος παρέα με το μοναδικό πράγμα στη ζωή που δεν πρόκειται ποτέ να σε προδώσει, ούτε να φύγει μακριά. Τον εαυτό σου.

Δυστυχώς, η πρακτική της καλλιέργειας των ηθικών αξιών δεν μεταλαμπαδεύεται, ούτε αντιγράφεται. Όλα ξεκινάνε από τις βάσεις που δίνει ο ιερότερος θεσμός από καταβολής κόσμου. Η οικογένεια. Όταν λοιπόν οι άνθρωποι που σε μεγαλώνουν ξέρουν πως να σου μεταδώσουν τις αξίες που αντίστοιχα τους μεταδόθηκαν από τους γηραιότερους, εκμεταλλευόμενοι τις καταστάσεις που φέρνει η ζωή έτσι ώστε να σε βοηθήσουν να κατανοήσεις τον κόσμο και τη θέση σου μέσα σε αυτόν, τότε δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι.

Πάντα θα τιμάς τις ρίζες σου και όλες τις καταστάσεις και τους ανθρώπους που σε έκαναν αυτό που είσαι σήμερα. Και δε θα ξεχάσεις ποτέ πως έφτασες εδώ.

Και τότε, ίσως καταφέρεις να κατανοήσεις και την ιερότητα της ίδιας της ύπαρξης.