Δευτέρα 27 Ιουνίου 2022

Κάτω από την επιφάνεια

 

Είναι πολύ παράξενο όταν βλέπεις τις εποχές να περνάνε και να παίρνουν τη θέση τους στην ιστορία της ζωής σου. Τις βλέπεις να φεύγουν και να ξανάρχονται πολύ αλλαγμένες. Κανένα καλοκαίρι δεν είναι ίδιο με το προηγούμενο, όπως επίσης και κανένα από τα επόμενα δεν θα είναι ποτέ το ίδιο.

Αυτό συμβαίνει όχι γιατί άλλαξαν οι εποχές, αλλά επειδή αλλάζεις εσύ μέσα από τις εποχές.

Γίνεσαι σοφότερος, πιο έμπειρος, πιο επιφυλακτικός. Παράλληλα, γίνεσαι και πιο σχολαστικός αλλά και πιο περίεργος. Οι παραξενιές σου γιγαντώνονται και είσαι πολύ πιο απαιτητικός τόσο από τους γύρω σου, όσο και από τον εαυτό σου.

Ωριμάζεις. Και ο κόσμος δεν είναι πια ο ίδιος.

Δεν είσαι ούτε εσύ ο ίδιος πια. Παρατηρείς κάποια στιγμή τις αλλαγές και δεν σου αρέσουν. Θέλεις να γίνεις ξανά αυτός που ήσουν κάποτε. Πιο αγνός, πιο αθώος. Πιο παιδί. Παρατηρώντας όμως παράλληλα τον κόσμο που μεγάλωσε μαζί σου, οι σκέψεις αυτές εξανεμίζονται. Γιατί κάτω από την επιφάνεια, έχουν ‘δουλέψει’ μέσα σου όλα τα λάθη και οι αγωνίες του παρελθόντος. Όλα δηλαδή όσα έκανες όταν ήσουν όντως παιδί. Όλα όσα σε έφεραν στην σημερινή σου υπόσταση.

Όλα όσα ορκίστηκες κάποτε στον εαυτό σου να μην επαναλάβεις για να μην ξαναπληγωθείς.

Ρίχνεις τότε ακόμα μια ματιά στον κόσμο, στους ανθρώπους γύρω σου, στις εποχές που φεύγουν και δεν ξαναγυρνάνε πια. Τώρα πια ο χρόνος έχει λιγοστέψει. Δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια για λάθη, ούτε για μετάνοιες. Τώρα πια το ξέρεις. Οι άνθρωποι δεν πρόκειται να αλλάξουν, ούτε κι εσύ φυσικά. Η σκιά του παρελθόντος θα χύνεται για πάντα απειλητική επάνω από το μονοπάτι σου αλλά είσαι αποφασισμένος να μην την αφήσεις να γιγαντωθεί άλλο. Είπαμε, πλέον δεν υπάρχει άλλος χρόνος. Πρέπει να μπορέσεις να εκμεταλλευτείς κάθε ανάσα και κάθε σου βήμα. Και πάνω από όλα, πρέπει να αποβάλλεις από το σύστημα σου και από τη ζωή σου όλους αυτούς που σε περιτριγυρίζουν με τοξικό τρόπο, προσποιούμενοι κάτι που ποτέ δεν ήταν.

Δεν είναι εύκολο. Εσύ είσαι αυτός που είσαι και δεν είναι καθόλου εύκολο να απαρνηθείς τις αρχές του χαρακτήρα σου. Όμως αλλάζεις, είτε το θες, είτε όχι. Και είπαμε, πλέον είσαι έμπειρος. Ξέρεις τον τρόπο. Χρειάζεται μόνο να το πάρεις απόφαση.

Και όλοι θα σοκαριστούν γιατί κανένας ποτέ δεν περίμενε από εσένα μια τέτοιου είδους αντίδραση. Θα πούνε πολλά. Θα κατηγορήσουν, θα κουτσομπολέψουν, θα σου ζητήσουν το λόγο. Εσύ όμως δεν έχεις να δώσεις λογαριασμό σε κανένα. Και παράλληλα, μέσα από τις αντιδράσεις τους, θα συνειδητοποιήσεις ξαφνικά το πόσο εύκολα έπεσαν οι μάσκες.

Νοιάστηκες πολύ για τον κόσμο. Νοιάστηκες πολύ για όσους θεωρούσες φίλους σου και ας μην το εκτίμησε ποτέ κανένας τους. Εσύ ήσουν πάντα εκεί, βάζοντας τον εαυτό σου μπροστά και δίνοντας σώμα και πνεύμα. Κάνοντας αυτό που πίστευες εσύ σωστό, χωρίς τύψεις, χωρίς δικαιολογία και χωρίς να υπολογίζεις τον εαυτό σου. Νοιάστηκες παραπάνω από όσο έπρεπε και σε λάβανε όλοι ως δεδομένο.

Ώσπου μια μέρα απλά σταμάτησες να νοιάζεσαι. Και όλα τα συναισθήματα άδειασαν, αφήνοντας μέσα σου ένα τεράστιο κενό που έγινε πόνος. Και σιγά σιγά πήρες το δρόμο σου για τον ορίζοντα, μέχρι που ο πόνος ξεθώριασε και θάφτηκε για πάντα κάτω από την επιφάνεια.