Δεν πρέπει να υπάρχει χειρότερο αίσθημα από τον περιορισμό της ελευθερίας. Και δε μιλάμε τώρα μόνο για την κυριολεκτική έννοια του όρου. Στις μέρες μας συναντάμε περιορισμούς παντού. Στην έκφραση, στον τρόπο που αλληλοεπιδράμε με τους ανθρώπους γύρω μας, στις συνήθειες και την καθημερινότητα μας.
Το χειρότερο όμως είναι ότι σιγά σιγά αρχίζει να υπάρχει περιορισμός ακόμα και στον τρόπο που σκεφτόμαστε.
Η ελεύθερη σκέψη πάντα ήταν το μέρος οπού ο κάθε άνθρωπος μπορούσε να καταφύγει για να αισθανθεί ξανά ότι υπάρχει και ζει με ελεύθερη βούληση. Πρόκειται για ένα μέρος βαθιά μέσα στο μυαλό, οπού δεν υπάρχει περιορισμός κανενός είδους. Πρόκειται για την επιτομή της ελευθερίας, για τον ακρογωνιαίο λίθο του συνόλου των χαρακτηριστικών που μας κάνουν ανθρώπους και μας ορίζουν ως τέτοιους.
Ελευθερία, ίσως το πολυτιμότερο μη υλικό αγαθό του ανθρώπου μετά την υγεία. Απεριόριστη ελευθερία, προσβάσιμη απλά και μόνο με το κλείσιμο των ματιών μας.
Κι όμως, στις μέρες μας ακόμα και αυτού του είδους η ελευθερία έχει πληγεί ανεπανόρθωτα. Δεν υπάρχει πλέον ελεύθερη σκέψη, ούτε βούληση. Η νέα τάξη πραγμάτων έχει εντέχνως ενσωματώσει στην καθημερινότητα μας άχρηστες συσκευές και συνήθειες, που έχουν σκοπό να περιορίσουν την έκφραση και να ελαττώσουν τη δίψα των ανθρώπων για μόρφωση και μάθηση.
Το βλέπουμε καθημερινά και παντού. Άνθρωποι σκυμμένοι πάνω από μια οθόνη κινητού όλη την ώρα, όλη την ημέρα. Στο σπίτι, στο κρεβάτι, στον καναπέ, στο δρόμο, στη δουλειά, στο μετρό. Πάντα με το κινητό στο χέρι να ικανοποιούν τον υπέρμετρο εγωισμό τους μέσα από κοινωνικές πλατφόρμες δικτύωσης, χωρίς να τους νοιάζει για το τι συμβαίνει στον κόσμο μας σήμερα.
Παλιότερα, όταν ψάχναμε μια πληροφορία χρησιμοποιούσαμε οποιαδήποτε πηγή ήταν διαθέσιμη συλλέγοντας στοιχεία που σιγά σιγά μας οδηγούσαν σε συμπεράσματα. Το μυαλό δούλευε, ενώ στην πορεία εξελισσόσουν σαν άνθρωπος, μαθαίνοντας πολλά επιπλέον πράγματα που δεν ήξερες. Τώρα, με ένα ‘κλικ’ έχεις πρόσβαση σε ολόκληρη τη γνώση του κόσμου, από όπου και αν βρίσκεσαι και ότι ώρα και να είναι. Οτιδήποτε μπορεί να φανταστείς ποτέ ότι χρειάζεται να μάθεις βρίσκεται εκεί, διαθέσιμο απλά με το πάτημα ενός κουμπιού στο κινητό σου. Άπειροι τόνοι πληροφορίας προσβάσιμοι από όλους. Και κανείς δεν ξέρει πως να διαχειριστεί πραγματικά αυτή τη γνώση. Είμαστε εκτεθειμένοι σε τόσο όγκο πληροφοριών που τις απορρίπτουμε ακαριαία, χωρίς να δίνουμε σημασία.
Και κάπως έτσι, το μυαλό σταματάει να εξελίσσεται, και ο συλλογικός δείκτης νοημοσύνης αρχίζει σιγά σιγά να πέφτει. Ο κόσμος έχει σταματήσει πλέον να σκέφτεται, να προβληματίζεται, να ζει. Και το χειρότερο από όλα είναι ότι είναι ελάχιστοι αυτοί που έχουν πραγματικά καταλάβει τι συμβαίνει.
Δυστυχώς, η ανθρωπότητα οδεύει με ταχύ βήμα προς την αυγή της σκοτεινότερης εποχής της. Μιας εποχής που μας θέλει όλους ψηφιακούς σκλάβους, που θα ζουν μια εικονική ζωή μέσα από κινητά τηλέφωνα και μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μιας εποχής που απαγορεύει την άνθηση της ελεύθερης σκέψης και έκφρασης, την εφαρμογή της τέχνης και του δικαιώματος του να σκεφτόμαστε και να αποφασίζουμε για τον εαυτό μας.
Μιας εποχής που καταργεί τα όνειρα και αφήνει ζωντανούς μόνο τους εφιάλτες.
