Σάββατο 31 Ιουλίου 2021

Παραίσθηση

 

Ήρθε λοιπόν πάλι η στιγμή όπου το φως δίνει τη θέση του στο σκοτάδι. Η νύχτα αρχίζει σιγά σιγά να απλώνει το σκοτεινό πέπλο της στην πόλη και ο ήλιος μας αποχαιρετά και κρύβεται πίσω από τον ορίζοντα για να ξεκινήσει το αιώνιο ταξίδι του στην άλλη πλευρά της γήινης σφαίρας.

Η νύχτα κυριαρχεί πλέον και η έλλειψη φωτός επηρεάζει και τη διάθεση μας. Αρχίζει η αυτοκριτική της μέρας η οποία καταλήγει σε ένα πόλεμο με τις ανασφάλειες που μας βασανίζουν. Οι λεγόμενοι δαίμονες της νύχτας ξυπνούν. Οι ώρες προχωρούν και όσο πλησιάζει η ώρα του ύπνου και το σώμα χαλαρώνει, το κουρασμένο μυαλό αρχίζει ήδη να πλάθει εικόνες που αργότερα θα πάρουν μορφή στα όνειρα μας.

Έρχεται η ώρα του ύπνου. Το σώμα παραδίνεται και τίθεται σε λειτουργία επανεκκίνησης. Η συσσωρευμένη κούραση της μέρα άλλωστε δεν δίνει και πολλά περιθώρια. Το μυαλό όμως συνεχίζει να λειτουργεί αυτοβούλως. Γιατί το μυαλό έχει πάντοτε το δικό του τρόπο. Ποτέ δεν ξεκουράζεται εντελώς και ποτέ δεν ξεχνάει. Εισερχόμενο λοιπόν σιγά σιγά σε μια κατάσταση μέθης, ξεκινάει σιγά σιγά να ξεκλειδώνει το υποσυνείδητο.

Και τότε ξεκινάνε οι παραισθήσεις που κάποιοι από εμάς ονομάζουμε όνειρα.

Τώρα πλέον έχουμε εισέλθει σε μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα, όπου ο χρόνος και ο χώρος αψηφούν τους φυσικούς κανόνες. Μπορείς να ταξιδέψεις στο παρελθόν ή στο μέλλον, να γίνεις ότι θέλεις και να πράξεις όπως εσύ επιθυμείς, χωρίς κανένα φόβο για επιπτώσεις. Όλα γύρω φαίνονται τόσο ζωντανά και τόσο αληθινά. Η μόνη διαφορά με την κανονικήή ζωή είναι πως, όσο αληθινά και να φαίνονται όλα, δεν υπάρχει κανένας τρόπος ελέγχου του εαυτού μας και της ροής των πραγμάτων. Όλα περνάνε μπροστά από τα μάτια μας σαν μια ταινία, στην οποία είμαστε εμείς πρωταγωνιστές. Εδώ δεν υπάρχουν όρια. Βρισκόμαστε σε ένα χώρο όπου το παράλογο φαίνεται λογικό και οι επιθυμίες και τα κρυφά μας πάθη βρίσκονται ζωντανά μπροστά μας. Μπορούμε να ζήσουμε πράγματα που ουτε καν φανταζόμασταν, να βιώσουμε εμπειρίες που ποτέ δεν είχαμε φανταστεί. Ορισμένες φορές όλα είναι τόσο ζωντανά που μετά το πέρας της νύχτας και την επιστροφή στην πραγματικότητα δεν είσαι πλέον σίγουρος αν αυτό που αναδύθηκε από τα βάθη του μυαλού σου ήταν όνειρο ή κάποια παλιά σκονισμένη ανάμνηση που παρέμενε για πολλά χρόνια κρυμμένη στα άδυτα της ψυχής σου.

Φυσικά, η όλη διαδικασία κρύβει πάρα πολλούς κινδύνους. Ο μεγαλύτερος από αυτούς είναι ότι έρχεσαι πολύ συχνά χωρίς να το θέλεις αντιμέτωπος με τις φοβίες και τα λάθη του παρελθόντος. Η ακόμα και με κρυφές επιθυμίες που δεν τόλμησες ποτέ να παραδεχτείς ούτε στον ίδιο του τον εαυτό. Όμως το υποσυνείδητο ξέρει και δεν χαρίζεται σε κανέναν. Και είναι εκείνη ακριβώς η στιγμή που η παραίσθηση χάνεται και ξυπνάς ιδρωμένος μέσα στη μέση της νύχτας έχοντας χάσει ολοκληρωτικά τη διάθεση για ύπνο. Και μένεις μόνος με τις σκέψεις σου στο σκοτάδι, προσπαθώντας να τα βρεις με τον εαυτό σου.

Μέχρι που συνειδητοποιείς ότι όλο αυτό δεν ήταν παρά ένα ακόμα όνειρο. Μια ακόμα παραίσθηση μιας κρυφής επιθυμίας ή ενός ξεχασμένου πάθους που η άβυσσος του υποσυνείδητου φρόντισε να σου υπενθυμίσει.

Η νύχτα όμως είναι ακόμα νέα και έχει πολύ δρόμο. Ξαναπάς για ύπνο. Τώρα πλέον ξέρεις ότι ανάλογα με τα όνειρα και την ψυχολογική σου κατάσταση, το υποσυνείδητο έχει τη δύναμη να σε βασανίσει ή να σε λυτρώσει.

Όπως την ίδια ακριβώς δύναμη έχει και το πρώτο φως του πρωινού ήλιου που έρχεται ακάλεστος για να διώξει την παραίσθηση και να συνεχιστεί ο κύκλος της ζωής.