Σε ψάχνω συνεχώς αλλά ποτέ δε σε βρίσκω. Σε βλέπω συνεχώς
μπροστά μου αλλά ποτέ μα ποτέ δε κατόρθωσα να σε έχω. Ποτέ δε κατάφερα να σε
κρατήσω κοντά μου και ας ξέρω πλέον πως είναι το μόνο που επιθυμώ. Μονάχα μία
φορά σε ένιωσα και μετά εξανεμίστηκες, το ίδιο απρόσμενα και απότομα με το πως
ήρθες. Ίσα ίσα για να με κάνεις να σε αναζητήσω ξανά, με ακόμα περισσότερο
ζήλο.
Μπορεί ποτέ να μη γνωριστήκαμε ουσιαστικά, αλλά πάντοτε
ήξερα το πως ή με τι μοιάζεις. Ή μάλλον φανταζόμουν. Έπλαθα εικόνες στο μυαλό
μου και οραματιζόμουν τη στιγμή που θα πορευτείς μαζί μου στην αιωνιότητα. Κι
όμως, μέχρι σήμερα δε μου έκανες τη χάρη. Το παράξενο είναι οτι σε βλέπω να
κατοικείς στις ζωές άλλων ανθρώπων και να εισβάλλεις σε αυτές με μία
εκνευριστική άνεση. Αυτό δε σου κρύβω οτι με πειράζει και το βρίσκω άδικο. Είναι
κάτι που απλά δε μπορώ να το καταλάβω. Πάντοτε νόμιζα οτι ο καθένας που
βρίσκεται σε αυτό το πλανήτη έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να γνωρίσει κάτι σαν
κι εσένα. Αλλά μετά θυμάμαι έναν από τους θεμελιώδεις κανόνες της ζωής που
ταυτόχρονα αποτελεί και μια πολύ μεγάλη αλήθεια. Οτι δεν είναι ποτέ δίκαιη.
Αυτό όμως δε σημαίνει οτι θα πάψω να πολεμάω για σένα.
Αρνούμαι να καταθέσω τα όπλα ακόμα και αν εσύ συνεχώς μου γυρνάς την πλάτη. Αν
ποτέ χάσω τη διάθεση να σε αναζητώ, θα χάσω το ίδιο μου το πάθος για ζωή. Αλλά
μάλλον το γνωρίζεις και γι’αυτό με άφησες κάποτε για πολύ λίγο να νιώσω τι
σημαίνει να κατακλύζεις τη ζωή μας. Αυτό το λίγο ήταν υπεραρκετό για να βάλω
σαν πρωταρχικό μου στόχο να καταφέρω κάποτε να σε κατακτήσω για πάντα. Δύσκολο
ε; Μπορεί, αλλά οχι ακατόρθωτο. Όσο σε βλέπω να κατοικείς γύρω μου, μέσα στις
ζωές των άλλων, πείθομαι οτι τίποτα δεν είναι αδύνατο. Και είμαι σίγουρος οτι
και αυτοί πάλεψαν για σένα και γι’αυτό τους εμπιστεύτηκες. Αυτό θέλω να πετύχω
κι εγώ και δε με ενδιαφέρει πόσο καιρό θα πάρει αυτό. Μέρες, μήνες, χρόνια, εγώ
πάντοτε θα προσπαθώ να σε φέρω στη ζωή μου.
Κάποιοι προσπάθησαν να με πείσουν οτι είσαι απλά μια
ουτοπία, ενας μύθος. Ποτέ δε τους πίστεψα ακόμα και αν οι πράξεις και τα λόγια
μου έδειχναν το αντίθετο. Αντίθετα, επιβεβαίωσα την υποψία οτι αυτόι δεν
πίστεψαν σε σένα ποτέ. Κάλυψαν την αδυναμία τους να σε κατακτήσουν με μια άλλη
αδυναμία, οδηγώντας τη ζωή τους μέσα σε ένα ατέρμονο χάος, σε ένα κύκλο χωρίς
αρχή και τέλος. Αυτοί οι άνθρωποι που δε πίστεψαν σε σένα δε θα μάθουν ποτέ πως
να χαμογελάνε. Θα περάσουν ολόκληρη τη ζωή τους ζώντας σε ένα σκοτεινό δωμάτιο
μέσα στο οποίο τα πάντα είναι ψεύτικα. Και το χειρότερο είναι οτι όλη αυτή η
αισχρή πραγματικότητα στην οποία είναι αναγκασμένοι πλέον να ζουν θα είναι η
δικιά τους επιλογή.
Γι’αυτο θα συνεχίσω το δρόμο μου όπως εγώ γνωρίζω. Και
είμαι σίγουρος οτι κάποια μέρα θα σε γνωρίσω πραγματικά και θα με συμπαθήσεις
τόσο ωστε να αγκαλιάσεις τη ζωή μου. Σε μαθαίνω όλο και καλύτερα μέρα με τη
μέρα παρατηρώντας την επιδρασή σου παντού. Σε ανακαλύπτω ολοένα και περισσότερο
μέσα μου και αυτό με βοηθάει στο να ξέρω που θα σε αναζητήσω. Και όταν μια μέρα
τελικά σε συναντήσω να ξέρεις οτι δε θα σε αφήσω ποτέ. Γι’αυτό συνεχίζω να ζω.
Για αυτή τη μέρα και αυτές που θα ακολουθήσουν.
