Ο άνεμος είναι ο σιωπηλός σύντροφος της δίνης του χρόνου.
Τρέχει μαζί του και είναι το ίδιο απόλυτος και αμείλικτος. Σαν ψυχρός εκτελεστής
παίρνει μαζί του οτιδήποτε θελήσει, χωρίς εμείς να το αντιληφθούμε. Όνειρα,
φιλοδοξίες, χαρές, λύπες, καλές και κακές σκέψεις αλλά και προσδοκίες, όλα
γίνονται θολές αναμνήσεις μετά το φύσημα του ανέμου, αφήνοντάς μας μετέωρους
και μπερδεμένους.
Παίρνει μαζί του τα πάντα χωρίς να ρωτάει, χωρίς κάποια
δικαιολογία, χωρίς τύψεις. Τον νιώθουμε καθημερινά δίπλα μας να φυσάει τις ψυχές
μας μέσα από τις βαθιές χαραμάδες του χρόνου, κάνοντας τις καρδιές μας να
τρέμουν από φόβο. Φοβόμαστε, ναι. Κανείς δε θέλει να δει τα όνειρα του να
γίνονται ένα με τον άνεμο. Κανείς δε θέλει να χάσει ότι έχτιζε και να μείνει
μόνο με τη σοφία και τη θύμηση μιας εποχής που πέρασε ανεπιστρεπτί. Κανείς δε
θέλει να αισθάνεται μικρός και ανήμπορος μπροστά στα παράξενα τερτίπια της θεάς
τύχης.
Όμως ο άνεμος δεν είναι μόνο δικαστής και τιμωρός αλλά και
λυτρωτής. Μπορεί να πάρει μακριά σε ανύποπτο χρόνο ότι μας βασανίζει και να
φέρει στη θέση του κάτι άλλο, κάτι καλύτερο. Μπορεί να διώξει τις κακές σκέψεις
και να γεμίσει την ψυχή μας με ανάσες αισιοδοξίας. Ο άνεμος αν θέλει μπορεί να
μετακινήσει βουνά. Μπορεί με ένα απλό φύσημα να γεννήσει όνειρα και ελπίδα και
να τα μετουσιώσει σε πράξη. Και φυσικά μπορεί να πει και μια καλή κουβέντα στο
φίλο του το χρόνο για εμάς. Και που ξέρεις; Ίσως μας συμπαθήσει και αυτός τελικά
λίγο περισσότερο.
Πάντοτε αισθανόμαστε την παρουσία του ανέμου στη ζωή μας. Βρίσκεται
εκεί πάντα, άλλες φορές δροσερός, άλλες καυτός και μας προειδοποιεί για τις κινήσεις
του. Είναι στο χέρι μας να αντιληφθούμε τη στιγμή που είναι έτοιμος να φυσήξει
απειλητικός και να προστατέψουμε ότι απειλεί να πάρει μακριά με νύχια και με
δόντια. Τις περισσότερες φορές βέβαια δρα εντελώς αιφνιδιαστικά, με αποτέλεσμα
να μένουμε στο τέλος της μέρας με άδεια χέρια και άδειες ψυχές, βλέποντας τα
όνειρά μας να χορεύουν στους αιθέρες παρέα με τον άνεμο. Αν όμως καταλάβουμε τις
προθέσεις του, τότε πρέπει να προσέξουμε διπλά. Γιατί μέσα στην προσπάθεια να
διαφυλάξουμε ότι είναι για εμάς σημαντικό από τη μανία και τη λύσσα του ανέμου,
μπορεί να μας παρασύρει και τους ίδιους και να χάσουμε το μονοπάτι μας. Και
τότε θα είναι πλέον πάρα πολύ δύσκολο να επιστρέψουμε εκεί που βρισκόμασταν.
Ο άνεμος παίρνει και δίνει λοιπόν. Χαρίζει και κλέβει.
Προσφέρει και αρνείται. Μαζί με το χρόνο δημιουργούν ένα πανίσχυρο δίδυμο. Οι
πάντες τους φοβούνται και στους σέβονται και οι ίδιοι το ξέρουν αυτό. Μην
προσπαθήσεις να γίνεις φίλος τους. Προσπάθησε απλά να κατανοήσεις τη σημασία της
τυχαίας παρεμβολής τους μέσα στις ζωές μας. Προσπάθησε να αποδεχτείς την
αδιαμφισβήτητη επιρροή τους στην πορεία σου.
Και τέλος, απλά ευχήσου για λίγο τύχη.
Και κάτι ακόμα. Διαφύλαξε τα όνειρα σου, τις ελπίδες σου και
τις προσδοκίες σου με κάθε κόστος. Μάθε και αγάπησε τον εαυτό σου και
συμφιλιώσου μαζί του. Να έχεις πάντα στο μυαλό σου ότι η επίθεση του ανέμου
μπορεί να φέρει κυριολεκτικά τα πάνω κάτω. Ποτέ δε σε ξεχνά. Πάντα πορεύεται
μαζί σου, όπως ο παλιόφιλος του ο χρόνος.
Και ποτέ μα ποτέ μην τον υποτιμήσεις.
Γιατί μέσα σε όλα τα πράγματα που μπορεί να φέρει ή να πάρει
μακριά, είναι και η ίδια η ζωή.
