Έχετε ποτέ σκεφτεί ότι ο κόσμος ίσως να μην είναι αυτό
που φαίνεται με την πρώτη ματιά; Ότι ζούμε μέσα στο μάτι ενός κυκλώνα
ψευδαισθήσεων; Ότι πολλές φορές χρειάζεται να ‘ξύσουμε’ την τραχειά επιφάνεια
της πραγματικότητας έτσι ώστε να μπορέσουμε να δούμε την πραγματική της μορφή;
Η αλήθεια κρύβεται στις λεπτομέρειες, τις οποίες πρέπει
να πασχίσουμε για να τις δούμε. Το κάθε γεγονός, η κάθε κατάσταση που ζούμε,
ακόμα και και κάθε αντικείμενο (έμβιο ή όχι) με το οποίο ερχόμαστε σε επαφή
έχει παραπάνω από μια όψη. Όμως οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν εκπαιδεύσει τους
εαυτούς τους να αντιλαμβάνονται τα πάντα μονόπλευρα. Αυτό μπορεί να συμβαίνει είτε
γιατί τους βολεύει, είτε γιατί φοβούνται την αλήθεια, είτε γιατί κανένας δεν
τους δίδαξε το ότι η ζωή εμπεριέχει παραπάνω από μια διαστάσεις μέσα στις
οποίες μπορούμε να δράσουμε. Η αντίληψη και ο τρόπος που ο καθένας από εμάς
αντιλαμβάνεται τον κόσμο και τη ζωή γενικότερα είναι ένα από τα βασικά υλικά
που καθορίζουν τις ανθρώπινες σχέσεις και που δημιουργούν τη λεγόμενη ‘χημεία’,
είτε με άλλους ανθρώπους, είτε με το ίδιο το περιβάλλον.
Η αντίληψη δημιουργεί εντυπώσεις και συμπεράσματα. ‘Ο
χειμώνας είναι κρύος’ μπορεί κάποιος να αναφωνήσει μέσα από τη σφαίρα της
λογικής. Σύμφωνοι, αλλά κάποιος άλλος μπορεί να πει ότι το κρύο φέρνει τους ανθρώπους
πιο κοντά, δημιουργώντας τους ένα εικονικό αίσθημα ζεστασιάς. ‘Η μουσική είναι
διασκέδαση’ μπορεί να πει πολύ σωστά κάποιος άλλος. Η διαδικασία της δημιουργίας
της όμως μπορεί να είναι πολύ επίπονη για τον ίδιο το δημιουργό. Με την ίδια
λογική το θετικό μπορεί να είναι αρνητικό, το σωστό λάθος, η χαρά να είναι λύπη
και ο ήλιος μην είναι ζεστός αλλά παγωμένος.
Η αντίληψη δημιουργεί εκείνη την περίφημη λεπτή γραμμή
που χωρίζει την πραγματικότητα από τη φαντασία και τη λογική από την τρέλα και
την ιδιοφυΐα. Η ικανότητα κάποιων ανθρώπων να διαβάζουν μέσα από τις γραμμές, αποκωδικοποιώντας
την πραγματικότητα μέσα από το δικό τους προσωπικό πρίσμα, είναι πολύ συχνά
παρεξηγήσιμη. Οι άνθρωποι εκπαιδεύονται σκόπιμα από μικρή ηλικία σε μια
τετράγωνη λογική ‘καλού – κακού’ και ‘άσπρου – μαύρου’. Έτσι οι πύλες της αντίληψης
κλείνουν νωρίς, χωρίς να προλάβουν να εξελιχθούν. Το μυαλό τους αδυνατίζει και
αδυνατεί να αντιληφθεί οτιδήποτε άλλο πέρα από αυτό που διδάχτηκε. Όσοι είναι
από τη φύση τους περίεργοι και έχουν τη διάθεση να ξεκλειδώσουν και να εξερευνήσουν
τις τεράστιες δυνατότητες που δίνει το ανθρώπινο μυαλό, έψαξαν (και ψάχνουν
ακόμα καθημερινά) την δική τους αλήθεια μέσα από πηγές εκτός της τυπικής
σχολικής εκπαίδευσης, αλλά και στον έξω κόσμο. Αυτοί που μπόρεσαν να
κατανοήσουν νωρίς ότι η ζωή έχει απεριόριστες προοπτικές και όψεις αποκωδικοποίησαν
με ένα δικό τους τρόπο το νόημα της ζωής συναρμολογώντας μέσα από τις λεπτομέρειες
που κάνουν τη διαφορά, τη δική τους αλήθεια.
Ο δρόμος προς τις πύλες της αντίληψης είναι ένα παράξενο
μονοπάτι που αποκαλύπτει πολλές αλήθειες που είναι δύσκολο να γίνουν μαζικά
αποδεκτές. Όπως είναι γνωστό, η αλήθεια πονάει. Οι καλλιτέχνες, οι μουσικοί, οι
ζωγράφοι και οι ποιητές και πολλές άλλες ανήσυχες και βασανισμένες ομάδες
ανθρώπων βρίσκονται ήδη εκεί και στέλνουν αφανή σημάδια μέσα από το έργο τους,
έστω και υποσυνείδητα. Πόσοι από εμάς μπορούν να τα αντιληφθούν;
Πόσοι από εμάς μπορούν πραγματικά να τους ακούσουν;
