Δε μετάνιωσα ποτέ για τις επιλογές μου. Η κάθε μία με έκανε
αυτό που είμαι σήμερα. Δεν καταλαβαίνω καν τους ανθρώπους που παραπονιούνται
για το παρελθόν και τις επιλογές που έκαναν κάποτε. Σίγουρα ο καθένας μας ονειρεύεται
ένα ιδανικό μέλλον, χτισμένο πάνω στις ελπίδες και τα ονειρά του, αλλά πως
είναι όλοι τόσο σίγουροι ότι το μέλλον αυτό θα είναι και αυτό που πραγματικά
θέλουν; Ας μην ξεχνάμε πως οι ελπίδες και τα όνειρα ωριμάζουν και μεταλλάσσονται
και αυτά σύμφωνα με την πορεία της ζωής. Δεν μπορούμε να προδιαθέσουμε τίποτα,
ούτε να προβλέψουμε το μέλλον.
Απλά προχωράμε με μικρά και σταθερά βήματα στην πορεία μας προς
το άγνωστο.
Γι’αυτό δε μετανιώνω για τίποτα. Ούτε για τις επιλογές μου,
ούτε για τα λάθη μου, ούτε για τα μονοπάτια που επέλεξα να ακολουθήσω στα
σταυροδρόμια της ζωής. Είναι πολύ σημαντικό να τιμάς αυτό που είσαι και να
αναγνωρίζεις τη διαδρομή που έπλασε την προσωπικότητά σου. Έχει μεγάλη αξία το
να μπορείς να αποδομείς το χαρακτήρα σου, εκτιμώντας τα υλικά που έπλασαν τη
σημερινή του υπόσταση. Και επίσης, έχει τεράστια σημασία το να είσαι σε θέση να
αναγνωρίζεις τα λάθη του παρελθόντος χωρίς όμως να τα δαιμονοποιείς και να τα
κατηγορείς. Να είσαι σε θέση να καταλάβεις πως αν υπήρχε τρόπος να γυρίσεις στο
παρελθόν θα έκανες ξανά ακριβώς τα ίδια λάθη, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και την
ίδια ακριβώς σειρά. Γιατί αν δεν το έκανες, σήμερα θα ήσουν κάποιος άλλος.
Δεν μετανιώνω για τίποτα γιατί τα λάθη έχουν και αυτά τη
δική τους αξία. Οι φαινομενικά άστοχες κινήσεις οδηγούν σε δρόμους που δεν
είχαμε φανταστεί. Ανοίγουν νέους ορίζοντες και μας δίνουν νέες επιλογές, οι
οποίες μπορεί να μας ταιριάζουν τελικά καλύτερα. Μέσα από τα λάθη γινόμαστε
καλύτεροι άνθρωποι και σωστότεροι κριτές του εαυτού μας. Τα μάτια μας ανοίγουν
και οι πύλες του μέλλοντος δείχνουν ολοένα και περισσότερο το τι φυλάνε μέσα τους
για εμάς. Δεν μετανιώνω για τίποτα γιατί όσο χάος και να επικρατεί στο κεφάλι
μου, στο τέλος της μέρας θα ξέρω ότι η επιλογή που έκανα θα είναι η δικιά μου,
χωρίς να με απασχολεί αν θα είναι η σωστή. Θα μου αρκεί απλά το ότι είχα το
σθένος να την κάνω.
Κοιτώντας ξανά πίσω στο παρελθόν και προσπαθώντας να
αποκωδικοποιήσω τη μεγάλη εικόνα, βλέπω ξεκάθαρα ένα χαραγμένο μονοπάτι. Αυτό
το μονοπάτι είναι ο δικός μου δρόμος. Λάθος ή σωστός δεν έχει καμία σημασία. Σημασία
έχει ότι τον έφτιαξα εγώ. Τώρα λοιπόν που τον βλέπω χαραγμένο είμαι απόλυτα
σίγουρος για τα βήματα μου και βλέποντας την τροπή που έχει πάρει είμαι ακόμα
πιο σίγουρος για το μέλλον και που θέλω να φτάσω. Μεγάλωσα πλέον και είμαι
σοφότερος. Και το πιο σημαντικό είναι ότι πλέον έχω το παρελθόν μέσα μου σαν
σύμβουλο και όχι σαν κάτι που θέλω να ξεχάσω. Πλέον δε ντρέπομαι για αυτό που
είμαι και για τις επιλογές που με έκαναν τον άνθρωπο που είμαι σήμερα.
Μένει λίγο ακόμα δρόμος για να μάθω να είμαι ελεύθερος. Για
να μη με νοιάζουν οι συνέπειες των επιλογών μου από τη στιγμή που θα είμαι
απόλυτα σίγουρος ότι είναι αυτές που θέλω εγώ. Γιατί το δικό μου μέλλον το
ορίζω εγώ και δε χωράει άλλους, παρα μόνο αυτούς που θα επιλέξω εγώ να με
συμβουλέψουν και να περπατήσουν μαζί μου.
Κάνω λοιπόν το πρώτο βήμα. Απενοχοποιώ το παρελθόν και
προχωράω μπροστά.
Και δε μετανιώνω για τίποτα. Τουλάχιστον όχι για αυτά που
έκανα.
Και όσα δεν έκανα ενώ τα ήθελα, θα φροντίσω να τα κάνω στο
μέλλον.
