Και οι σκέψεις συνεχίζουν να ρέουν, βουβές και κρύες. Σαν ένα απειλητικό ποτάμι που χύνεται από την άκρη του βουνού ως την κοιλάδα, παρασύροντας τα πάντα στο πέρασμα του. Οι σκέψεις. Έρχονται λες και γεννιούνται εντελώς μόνες τους, από μία αόρατη διάσταση, χωρίς να προειδοποιούν και χωρίς να αισθάνονται καμία τύψη. Έρχονται και πλημμυρίζουν το μυαλό αποπροσανατολίζοντας το και αφήνοντας πίσω ενοχές και ανασφάλεια.
Το κακό έχει γίνει. Το μυαλό πλέον έχει χάσει το σκοπό του, έχει χάσει το στόχο του. Και οι ενοχές δίνουν τροφή στις ανασφάλειες. Οι ίδιες τρέφονται από το παρελθόν και από τα αδύναμα σημεία του ίδιου του μυαλού. Και μέσα από το χάος δημιουργούνται αιφνιδιαστικά και άλλες σκέψεις, γιγαντωμένες και πιο τρομακτικές. Και το μυαλό πλέον έχει χάσει τελείως τον έλεγχο. Το σώμα παραπαίει και οι βασικές του λειτουργίες λειτουργούν εντελώς διαδικαστικά και χωρίς προφανή σκοπό. Το χάος που έχει δημιουργηθεί διαστέλλεται, τόσο που τρυπάει σιγά σιγά τη σφαίρα της λογικής.
Ο ύπνος ξαφνικά χάνεται και αυτός. Η καρδιά αρχίζει και χτυπάει δυνατότερα από πριν. Όσο οι παλμοί ανεβαίνουν η σκέψη γίνεται ρίγη που διαπερνάει τη ραχοκοκαλιά.
Ο πρώτος κύκλος έκλεισε. Οι αρχικές σκέψεις επιστρέφουν.
Νόμιζες ότι σε είχαν ξεχάσει, αλλά επέστρεψαν ακόμα πιο δυνατές. Πλέον δεν κυριεύουν μόνο το μυαλό σου, αλλά και ολόκληρη την ψυχή σου. Ουρλιάζεις δυνατά από μέσα σου αλλά κανένας δε σε ακούει. Η ψυχή θέλει να λυτρωθεί καθώς η πίεση και ο πόνος που αισθάνεται είναι περισσότερο από όσο μπορεί να αντέξει. Όμως δεν πρέπει να λυγίσεις. Πρέπει να κάνεις μια προσπάθεια να ξεφύγεις. Πρέπει να βρεις ένα τρόπο να λυγίσεις τα σίδερα αυτής της νοητής φυλακής. Το μυαλό ξέρει ότι μπορεί να τη σπάσει και ας φαίνεται άθραυστη. Ξέρει ότι έχει τη δύναμη να διώξει και να κρατήσει τις κακές σκέψεις μακριά, μαζί με τις ενοχές και τις ανασφάλειες.
Χρειάζεται απλά να βρει την ισορροπία.
Το μυαλό πρέπει να καθαρίσει. Να αφήσει έξω από τη γυάλινη του φυλακή όλα αυτά που το βασανίζουν και το παγίδευσαν. Να πιστέψει στη δύναμη της ψυχής που το κυβερνάει. Και με αυτό το τρόπο θα βρουν μαζί το δρόμο για την ελευθερία. Μαζί, μυαλό και σώμα θα ξανακάνουν το σώμα να υπακούσει. Θα συνειδητοποιήσουν τη δύναμη που έχουν και θα φέρουν ξανά πίσω τη γαλήνη και τον ύπνο. Θα ηρεμήσουν την καρδιά και ο κρύος ιδρώτας θα σταματήσει επιτέλους να τρέχει στο μέτωπο. Και όλες οι κακές σκέψεις θα φύγουν τόσο εύκολα όσο ήρθαν.
Η ισορροπία θα έρθει μέσα από τον εσωτερικό διαλογισμό. Μέσα από τη συνειδητοποίηση των αξιών που έχτισαν το ακέραιο του χαρακτήρα μας και μέσω του σεβασμού μας προς αυτόν. Μόνο όποιος σέβεται και τιμά τον εαυτό του και είναι ειλικρινής απέναντι του μπορεί να καταφέρει να ελευθερώσει την ψυχή του από τα δεσμά. Μόνο όποιος είναι συνειδητοποιημένος σχετικά με τους στόχους του και την πορεία του στη ζωή μπορεί να νιώσει πραγματικά τι σημαίνει ελευθερία.
Ψυχική ισορροπία, αρμονία μυαλού και σώματος, ελευθερία της ψυχής. Έννοιες που εύκολα ξεστομίζονται αλλά πολύ δύσκολα κατανοούνται και ακόμα δυσκολότερα επιτυγχάνονται. Ο δρόμος προς την εφαρμογή τους είναι δύσβατος και μακρύς. Η αρχή του όμως είναι ολοφάνερη και ο καθένας μπορεί να δοκιμάσει να τον διαβεί. Δεν θα είναι εύκολο να κάνουμε το πρώτο βήμα.
Το χρωστάμε όμως στον εαυτό μας.
