Τα χρόνια περνάνε γρήγορα και μαζί τους πνέει ο άνεμος της αλλαγής. Τα πάντα αλλάζουν και μάλιστα με τέτοιους ρυθμούς που η συνειδητοποίηση της διαφορετικής πραγματικότητας που βιώνουμε μέρα με τη μέρα μας σοκάρει. Έτσι όμως είναι η ζωή και πρέπει να αποδεχτούμε και να αγκαλιάσουμε την εξέλιξη της ζωής μας. Να αποδεχτούμε ότι οι στιγμές που φεύγουν δε θα ξαναγυρίσουν ποτέ και να μάθουμε να τις ζούμε στο μέγιστο.
Να μάθουμε να αγκαλιάζουμε τα λάθη και τις αδυναμίες μας και να συνειδητοποιήσουμε πως ακόμα και αυτά παίζουν το δικό τους ρόλο στον τρόπο που εξελίσσεται η ζωή μας. Να δεχτούμε τη ζωή και ότι αυτή περιλαμβάνει ως κάτι μη δεδομένο και να προσπαθήσουμε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, πρώτα για εμάς και μετά για τους γύρω μας. Να μάθουμε να υποδεχόμαστε τις αλλαγές, είτε είναι καλές είτε κακές και να προχωράμε μπροστά χωρίς να μοιρολατρούμε και να ψάχνουμε το ‘πώς’ και το ‘γιατί’.
Τα πάντα συμβαίνουν για κάποιο λόγο, ο οποίος πολλές φορές μπορεί να κάνει ακόμα και χρόνια να μας αποκαλυφθεί. Ότι κάνουμε στη ζωή μας, ξαναγυρνάει με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο πίσω σε εμάς. Ένα κακό φέρσιμο σε κάποιον ή αντίστοιχα μια καλή πράξη προς ένα συνάνθρωπο μας, επιστρέφει σε εμάς κάποια στιγμή στην πορεία της ζωής μας σε ανύποπτο χρόνο, υπενθυμίζοντας μας ποιοι είμαστε και από που ξεκινήσαμε. Το που θα φτάσουμε αλλά και ποιο μονοπάτι τελικά θα επιλέξουμε είναι στο δικό μας χέρι να το ανακαλύψουμε. Και αυτό πρέπει να γίνει προτού να είναι πλέον αργά.
Πάντα πρέπει να ψάχνουμε τους λόγους για τους οποίους αισθανόμαστε ευτυχισμένοι και αντίστοιχα να εκπαιδεύσουμε τον εαυτό μας να αποβάλλει οτιδήποτε μας φέρνει πίσω και μας βυθίζει στη λήθη των σκέψεων. Αυτή είναι μια σκοτεινή άβυσσος από την οποία είναι τρομερά δύσκολο να ξεφύγουμε. Η λύση είναι να μένουμε πάντα αληθινοί και πιστοί στις ιδέες μας και τον εαυτό μας και να έχουμε θετική σκέψη. Με αυτό το τρόπο όλα τα προβλήματα της ζωής περνάνε και δεν ακουμπάνε και οι αλλαγές είναι κάτι καλοδεχούμενο. Είναι λογικό να αντιμετωπίζουμε τις επικείμενες αλλαγές με καχυποψία λόγω της δύναμης της συνήθειας αλλά και του ‘βολέματος’ σε κάποιες δεδομένες καταστάσεις. Ίσως όμως με αυτό το τρόπο στερούμε από τη ζωή μας ένα καλύτερο μέλλον. Σίγουρα χρειάζεται τόλμη και ρίσκο αλλά κανένας ποτέ δεν έκανε το επόμενο βήμα χωρίς να ρισκάρει.
Είναι επίσης πολύ σημαντικό να εκπαιδεύσουμε τον εαυτό μας να αποβάλλει τους τοξικούς ανθρώπους και τις αρνητικές επιρροές από τη ζωή μας. Δυστυχώς η κοινωνία μέσα στην οποία ζούμε δεν είναι αγγελικά πλασμένη και μας αναγκάζει να συνυπάρχουμε με άτομα τα οποία μας κρατάνε πίσω, εμποδίζοντας μας να ανοίξουμε τα φτερά μας. Σε τέτοιες καταστάσεις όμως δεν χωράνε συναισθηματισμοί. Πρέπει ο καθένας να τραβήξει το δρόμο του το συντομότερο και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε για αυτούς πια είναι να ευχηθούμε να καταφέρουν κάποτε να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους αποβάλλοντας τις τοξικές σκέψεις και τις δηλητηριώδεις συμπεριφορές απέναντι στους άλλους. Μη ξεχνάμε άλλωστε πως για αυτό που είμαστε και για ότι πρεσβεύουμε δεν χρωστάμε τίποτα στους άλλους παρά μόνο στον ίδιο μας τον εαυτό.
Ο εαυτός μας είναι το μοναδικό πράγμα που πορεύεται μαζί μας από την αρχή μέχρι το τέλος του ταξιδιού της ζωής. Ας του δώσουμε λοιπόν τη σημασία που του αξίζει χωρίς να πέσουμε στην παγίδα του ναρκισσισμού και του εγωισμού.
Χρειάζεται μόνο πίστη σε αυτόν, ανοιχτό μυαλό, καθώς και εκτίμηση των αξιών της ζωής.
