Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2013

Λόγια και πράξεις



Σήμερα θα ξεκινήσω ανάποδα και άκρως καυστικά. Έχω βαρεθεί τις ψεύτικες υποσχέσεις. Έχω βαρεθεί τα ψεύτικα λόγια.Έχω βαρεθεί να βλέπω ανθρώπους που λένε άλλα με το στόμα και άλλα με τα μάτια. Έχω βαρεθεί να περιμένω συνεχώς κάτι που ποτέ δεν έρχεται. Έχω βαρεθεί τη λέξη ‘θα’.

Ήρθε η ώρα να πάρουμε τη κατάσταση στα χέρια μας. Η ώρα να αλλάξουμε τους κανόνες ξεκινώντας πρώτα από τον εαυτό μας.

Φανταστείτε ένα θεωρητικό κόσμο μέσα στον οποίο θα κυριαρχούσαν τα καθαρά βλέμματα και οι λέξεις ‘υπόσχεση’ και ‘δέσμευση’ θα αποτελούσαν κώδικες τιμής και όχι μια εύηχη αλληλουχία φθόγγων. Ένα κόσμο στον οποίο θα είχαν νόημα οι πράξεις και οχι τα λόγια. Οι δεσμοί των ανθρώπων θα ήταν ισχυρότεροι τόσο σε προσωπικό, όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Ο εγωισμός και το προσωπικό συμφέρον δε θα είχαν φωλιάσει σε τέτοιο βαθμό στο συλλογικό ασυνείδητο του ανθρώπινου τρόπου σκέψης ωστε να θεωρούνται φυσιολογικά στοιχεία της προσωπικότητας του καθενός από εμάς. Οι πραγματικά ανοιχτές καρδιές δε θα θεωρούνταν πια ‘θύματα’ και ‘ρομαντικοί’ (για να μη χρησιμοποιήσω μια πασίγνωστη και δημοφιλέστατη λέξη της ελληνικής αργκό) και δε κανένας δε θα τους αντιμετώπιζε με δισταγμό και προκατάληψη. Ένας τέτοιος κόσμος φυσικά δεν υπάρχει και πιθανότατα δε θα υπάρξει ποτέ. Απλά φανταστείτε τον και ίσως κάποιοι πιάσετε το νόημα.

Μην υπόσχεσαι ποτέ αυτό που δε μπορείς να κάνεις. Όχι άλλα λόγια. Όλοι μας έχουμε χορτάσει από αυτά. Όλοι μας κουβαλάμε μέσα μας  κατάλοιπα υποσχέσεων και δεσμεύσεων που δε πραγματοποιήθηκαν ποτέ. Πολλές φορές φερόμαστε κι εμείς με τον ίδιο ακριβώς τρόπο αγνοώντας τις συνέπειες που θα έχει κάτι τέτοιο στους γύρω μας. Και σιγά σιγά ο κύκλος των υποσχέσεων που ποτέ δε πραγματοποιήθηκαν εισβάλλει στη δίνη του χρόνου φορτώνοντας κατάλοιπα τις ψυχές μας. Κατάλοιπα που μέρα με τη μέρα μετατρέπονται σε παράπονα, απωθημένα και αρνητικά συναισθήματα τα οποία μας πνίγουν και προσπαθώντας να τα διώξουμε αυτά επιστρέφουν πίσω σε μας. Καταλήγουμε έτσι παγιδευμένοι σε ένα φαύλο κύκλο φτάνοντας στο σημείο να μη μπορούμε να εμπιστευτούμε ούτε τον ίδιο μας τον εαυτό.

Ας κοιτάξουμε λίγο μέσα μας. Θέλουμε πραγματικά να ζούμε έτσι;

Ο κόσμος που περιγράφηκε παραπάνω μπορεί να μοιάζει ουτοπικός αλλά ουσιαστικά είναι ο κόσμος που μπορούμε να χτίσουμε γύρω μας ξεκινώντας από εμάς τους ίδιους αναζητώντας την ειλικρίνεια και την αλήθεια στη σκληρή πραγματικότητα στην οποία εκτιθόμαστε καθημερινά. Την αλήθεια η οποία υπάρχει εκεί έξω κρυμμένη βαθιά μέσα στα μάτια των ανθρώπων. Όποιος την αναζητά δε χρειάζεται να ψάξει κάπου αλλού. Έχοντας αυτό ως κριτήριο ας αφήσουμε λίγο στην άκρη τα λόγια και ας αρχίσουμε να μιλάμε με πράξεις γιατί πλέον μόνο αυτές μετράνε.

Πράξεις, όχι λόγια.