Κάποιες φορές εύχομαι να μπορούσα να ονειρευτώ χωρίς
τέλος. Να κλείσω τα μάτια και να ζήσω για πάντα μέσα σε ένα όνειρο. Σε ένα
μέρος οπου ο χρόνος θα ήταν για πάντα σταματημένος και ο πόνος δε θα είχε καμία
εξουσία επάνω στους ανθρώπους. Και θα ήταν όλα όπως παλιά.
Όπως παλιά. Θυμάμαι πολλά πράγματα από τότε. Κάποτε ο
αέρας ήταν πάντα φρέσκος και ελπιδοφόρος. Κάποτε τα λουλούδια άνθιζαν και το
άρωμα τους κυρίευε τις αισθήσεις γεμίζοντάς μας ευφορία και καλή διάθεση. Η
βροχή μούσκευε το χώμα τις πρώτες μέρες του φθινοπώρου και η μυρωδιά της
προμήνυε τον ερχομό μιας άλλης εποχής. Κάποτε δεν υπήρχαν έννοιες όπως
αμφιβολία, φόβος, άρνηση. Όλα ήταν πολύ πιο απλά. Νιώθαμε πολλά περισσότερα πράγματα
και δε φοβόμασταν να τα εκφράσουμε. Υπήρχε ακόμα το αίσθημα της προσμονής, της
υπομονής και της κατανόησης. Εκεί θέλω να ζήσω στο όνειρο αυτό. Εκεί που όλα θα
είναι ξανά όπως παλιά.
Όπως παλιά. Που λαμβάναμε και δίναμε αγάπη χωρίς όρους.
Αληθινή αγάπη. Χωρίς συμβιβασμούς, χωρίς όρια. Που η σκέψη παρέμενε καθαρή όπως
το νερό και η δυσπιστία ήταν μια άγνωστη λέξη. Το ταξίδι προς το μέλλον φάνταζε
σαν μια θαυμαστή μακρινή περιπετεια τότε. Και πολλά αγαπημένα πρόσωπα
βρίσκονταν ακόμα μαζί μας. Δεν είχε προλάβει ακόμα η ζωή να επιβάλλει τους
ψυχρούς της κανόνες και να τους πάρει μακριά μας, είτε προσωρινά, είτε για
πάντα.
Στο όνειρό μου θέλω να είναι όλα όπως παλιά. Όπως τα
θυμάμαι και όπως θέλω να τα θυμάμαι. Ακούγεται ίσως εγωιστικό αλλά δε με
νοιάζει. Εγώ έτσι θέλω. Είναι το δικό μου όνειρο, η δική μου εικονική πραγματικότητα
και θα τη χτίσω ακριβώς όπως θέλω εγώ και οχι όπως θα μου επιβάλλουν. Όχι αυτή
τη φορά. Αυτή τη φορά θα σας νικήσω όλους. Ακόμα και το χρόνο, θα τον κάνω να
γυρίσει πίσω και θα ξαναφέρω στη ζωή όλα αυτά που αγάπησα κάποτε. Θα ζωντανέψω
ξανά τις όμορφες εικόνες και θα τις κρατήσω κοντά μου σα φυλαχτό. Και όταν
ξαναγίνουν όλα όπως παλιά, θα θέλω να ζήσω για πάντα εκεί, μέσα στο όνειρο.
Όπως παλιά. Όπως πολλά χρόνια πριν. Το όνειρο αυτό δε
ξεθωριάζει. Δε θα ξεφτίσει ποτέ, ούτε θα ξεχαστεί. Μπορεί να μη μπορώ να ζήσω
μέσα του για πάντα αλλά μπορώ να χρησιμοποιήσω την ουσία του σαν πρώτη ύλη για
να δημιουργήσω κάποτε τη πραγματικότητα και το κόσμο που ονειρεύομαι. Και θα
είναι ακριβώς έτσι.
Όπως παλιά.
