Λένε οτι η ψυχή και το
πνεύμα ποτέ δε γερνάνε όσο κι αν παρακμάζει το σώμα με τη πάροδο του χρόνου.
Λένε πως ο άνθρωπος δεν
είναι όσων ετών είναι βιολογικά, αλλά όσο αισθάνεται. Με βάση αυτή τη λογική
κάποιοι αισθάνονται μικρότεροι και κάποιοι μεγαλύτεροι από όσο είναι
πραγματικά.
Εσύ πόσων ετών
αισθάνεσαι οτι είσαι;
Έχει επικρατήσει η
πεποίθηση οτι τα στάδια ζωής ενός ανθρώπου οριοθετούνται από την ηλικία του.
Αυτή η λανθασμένη άποψη έχει δημιουργήσει μια διαστρεβλωμένη κοινωνική αντίληψη
για την έννοια της ωριμότητας, οδηγώντας τους ανθρώπους σε αποστειρωμένες
απόψεις και συμπεριφορές, ωθώντας τον έτσι βαθύτερα στη δίνη της άχρωμης
καθημερινότητας. Η φράση ‘αυτό δεν είναι για την ηλικία σου’ μπορεί να έχει
νόημα όταν απευθύνεται σε ένα μικρό παιδί προκειμένου να το προστατέψει από
κάτι που πιθανώς δε γνωρίζει, αλλά όταν απευθύνεται σε κάποιον άνθρωπο μεγαλύτερης
ηλικίας λειτουργεί ακριβώς αντίθετα. Είναι σα να του επισημαίνεις οτι η ζωή
σιγά σιγά τελειώνει και οτι πρέπει να αφήσει πίσω του για πάντα την αθωότητα,
τον αυθορμητισμό, την αγνότητα και τα υπόλοιπα εφόδια με τα οποία ξεκίνησε το
ταξίδι της ζωής. Να ξεχάσει τι σημαίνει να ζεις σα να μην υπάρχει αύριο.
Τα παιδικά χρόνια καθώς
και οι εμπειρίες που αποκομίζουμε όσο τα ζούμε είναι συνήθως γεμάτα αγνά
συναισθήματα και ξεγνοιασιά, τα οποία χάνονται απότομα όταν μεγαλώνουμε και
αρχίζουμε να αντιμετωπίζουμε τη ζωή πιο ‘κλινικά’. Ίσως δε χάνονται εντελώς
αλλά σίγουρα καταπιέζονται και πνίγονται καθώς δε χωράνε σε μια ‘ώριμη’ και
‘καθωσπρέπει’ κοινωνία με στείρους άγραφους κανόνες γραμμένους από ενήλικους
που ξέχασαν εντελώς οτι κάποτε ήταν κι αυτοί παιδιά και που αντίστοιχα
απευθύνονται σε ενήλικους που καλούνται να ξεχάσουν και αυτοί τη συγκεκριμένη
περίοδο της ζωής τους. Λυπηρό αλλά πέρα για πέρα αληθινό. Πνίγουμε το παιδί που
κρύβουμε μέσα μας χωρίς έλεος, χωρίς τύψεις, χωρίς δικαιολογία. Και το μόνο που
μένει πίσω είναι θλίψη και κενό.
Αν για μία και μόνο
στιγμή ξεχνούσαμε τη βιολογική μας ηλικία και τη σοβαροφάνεια που αυτή μας
επιβάλλει και προσπαθούσαμε να επικοινωνήσουμε και να ξυπνήσουμε το παιδί που
κρύβεται μέσα μας, η ζωή μας αυτόματα θα αποκτούσε άλλο νόημα και άλλη αξία.
Γιατί τότε, χωρίς να το καταλάβουμε, θα είχαμε ανασύρει από το πυθμένα της
ψυχής όλα αυτά τα μικρά πράγματα που σιγά σιγά μας έχτισαν σε αυτό που είμαστε
σήμερα. Και αν για κάποιους αυτό φαντάζει δύσκολο, έως και ακατόρθωτο, τότε
μπορούν να κάνουν κάτι πολύ απλούστερο. Να μιλήσουν με ένα πραγματικό παιδί και
να προσπαθήσουν να καταλάβουν τη ψυχή του και να μάθουν από αυτό. Γιατί όση
σοφία και εμπειρία αποκομίζουμε σαν άνθρωποι μεγαλώνοντας, η αληθεια είναι πως
έχουμε να μάθουμε από τα παιδιά πολύ περισσότερα πράγματα από αυτά που έχουν να
μάθουν εκείνα από εμάς, όσο και να μη θέλουμε να το παραδεχτούμε.
Ορισμένοι λόγοι για τους
οποίους θα ήθελα να ξαναγίνω παιδί.
- Για να μπορώ να κάνω όνειρα με φανταχτερά χρώματα και οχι με αποχρώσεις του γκρι.
- Για να μπορώ να δακρύζω φανερά και οχι κρυφά για οτι με πονάει.
- Για να επιλέξω να ζήσω τη παιδική ηλικία χωρίς το άγχος του πότε θα μεγαλώσω.
- Για να βιώσω ξανά την αθωότητα.
Ένας λόγος για τον οποίο
θέλω να μείνω μέσα μου για πάντα παιδί.
Για να μπορώ πάντοτε και χωρίς τύψεις να είμαι ο εαυτός
μου.
