Υπάρχουν στιγμές που αισθάνομαι χαμένος. Χαμένος στο
χρόνο, στην καθημερινότητα, στις σκέψεις. Χάνομαι σχεδόν καθημερινά στη δίνη
των ψάχνοντας να αποκωδικοποιήσω τις καθημερινές καταστάσεις της ζωής. Μαζεύω
μικρά κομμάτάκια χάους τα οποία είμαι σίγουρος πως κάπως συνδέονται μεταξύ τους
για να φανερώσουν μια μεγάλη εικόνα. Ελπίζω
ότι κάποτε η λύση θα βρεθεί και τα κομμάτια θα ταιριάξουν. Και τότε τι γίνεται;
Τι θα δείξει η μεγάλη εικόνα;
Θα αντικρίσω τη λύση που αναζητώ ή θα δω ξανά το χάος;
Όλοι περπατάμε στον ίδιο δρόμο, αναζητώντας τις ίδιες
απαντήσεις. Για όλους μας ισχύουν οι ίδιοι κανόνες. Η ζωή είναι γεμάτη γρίφους
που περιμένουν να φανερώσουν οι ίδιοι τη λύση τους, όταν ο χρόνος είναι
κατάλληλος. Τότε ξαφνικά, μέσα σε μια στιγμή τα πάντα ξεκαθαρίζουν και δείχνουν
το δρόμο, είτε αυτός είναι βατός, είτε δυσπρόσιτος. Τα κομμάτια όμως δεν
ενώνονται έτσι απλά. Πολλές φορές τα πάντα δείχνουν μπερδεμένα και αφόρητα βαριά,
χωρίς κανένα νόημα. Τότε η ζωή δείχνει κενή και άδεια χωρίς ουσία και σκοπό. Τα
κομμάτια συγκεντρώνονται βαραίνοντας την πλάτη, κάνοντας την πορεία ολοένα και
πιο δυσβάσταχτη. Η φαινομενικά αιώνια αναζήτηση απαντήσεων σε αυτό το κοσμικό
παζλ απογοητεύει πολλούς. Όμως, η φύση της ζωής είναι τέτοια που οι απάντήσεις
θα έρθουν τελικά μπροστά σου αργά ή γρήγορα. Και τις περισσότερες φορές θα εμφανιστούν
ακριβώς τη στιγμή που δεν το περιμένεις.
Τότε σε μια και μόνο στιγμή τα πάντα αποκτούν νόημα. Τα
κομμάτια συνδέονται μεταξύ τους σχηματίζοντας απαντήσεις. Οι απαντήσεις στις
απορίες σου βρίσκονται επιτέλους μπροστά στα μάτια σου και το παράξενο είναι
ότι συνειδητοποιείς πως βρίσκονταν πάντα εκεί, απλά εσύ δε μπορούσες να τις
δεις. Χρειάστηκε απλά και μόνο μια εμπειρία, μια συνειδητοποίηση, μια σκέψη ή
απλά κάποια λόγια για να ανακαλύψεις τον τρόπο που θα ενώσεις τα κομμάτια. Μόνο
που τελικά δεν χρειάστηκε να κάνεις ούτε αυτό. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή της
συνειδητοποίησης, διαπιστώνεις πως τα κομμάτια ήταν πάντοτε ενωμένα. Και μέσα
σε μερικές μόνο μαγικές στιγμές, τα μάτια της ψυχής ανοίγουν και τα πάντα
αποκτούν το νόημα που αναζητούσες.
Τα πάντα.
Τα κομμάτια ταίριαξαν μεταξύ τους τελικά και το χάος
απέκτησε μορφή. Το νόημα στη ζωή επανήλθε. Ίσως τόσο καιρό το έψαχνα αλλού.
Όμως ποτέ δε θα μάθαινα πώς να βρίσκω το σωστό δρόμο αν δεν είχα ακολουθήσει
τον λάθος πολλές φορές. Οι κακές εμπειρίες είναι και αυτές κομματάκια της
μεγάλης εικόνας, όπως ακριβώς και οι καλές. Η συλλογή εμπειριών και των δύο
ειδών θα φέρει την ισορροπία για να μπορέσεις να δεις καθαρά και σωστά την
εικόνα που θα σχηματιστεί.
Και όταν τα κομμάτια τελικά ενωθούν θα συνειδητοποιήσεις
πως αυτό που βλέπεις στην εικόνα είσαι εσύ ο ίδιος όπως ακριβώς θέλεις να
είσαι. Θα δεις τον εαυτό σου και τη συνειδητοποίηση του προορισμού του.
Θα δεις την ίδια σου την ψυχή. Και δε θα αισθάνεσαι χαμένος
πια.
