Σάββατο 9 Μαρτίου 2013

Η τέχνη των τεχνών



Ακόμα δε ξεκίνησα να γράφω και ήδη τρέμει το χέρι μου. Ρίγη συγκίνησης. Εικόνες, εμπειρίες, συναισθήματα να ρέουν. Κι άλλες εικόνες. Μια ολόκληρη ζωή περνάει ξαφνικά από μπροστά μου. Αρώματα από άλλες εποχές, περασμένες και σκονισμένες αλλά σίγουρα οχι λησμονημένες. Ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα που μοιάζουν να διαρκούν χρόνια ολόκληρα. Ξαφνικά προσγειώνομαι απότομα πίσω στο παρόν σα να ξύπνησα απότομα. Γυρίζω το βλέμμα μου στο χαρτί και διαβάζω τη μία και μοναδική λέξη που έχω προλάβει να γράψω. ‘Μουσική’.

Έτσι εξηγούνται όλα.

Ξεκινώντας να περιγράφω του τι σημαίνει η μουσική για μένα και τι ρόλο πάιζει (και έχει παίξει) στη ζωή μου, βρίσκω τον εαυτό μου σε πολύ δύσκολη θέση. Τι να περιγράψω; Περιγράφεται ένα συναίσθημα; Περιγράφεται ένα βίωμα; Μια εμπειρία; Ένα κομμάτι του εαυτού σου; Παρ’όλα αυτά θα κάνω μια προσπάθεια.

Η μουσική είναι ένας πιστός φίλος που μιλάει απ’ευθείας στη καρδιά και τη ψυχή. Είναι το μοναδικό στήριγμα σε περιόδους που αισθάνεσαι εγκαταλειμμένος από τους πάντες και τα πάντα. Είναι αυτός ο φίλος που θα απλώσει το χέρι και θα σου μιλήσει με τα λόγια που θέλεις να ακούσεις όποτε τον χρειαστείς. Και αυτό γιατί το κάθε τραγούδι, ο κάθε στίχος, η κάθε μελωδία έχει και αυτό τη δική του ψυχή και τη δική του φωνή. Ναι, είναι αλήθεια. Τα τραγούδια μας μιλάνε, μας συμβουλεύουν, μας στηρίζουν με ένα τρόπο τόσο διαφορετικό στο καθένα μας που οριοθετείται μόνο από τη διάθεση που έχει κανείς να αφήσει τη μουσική να μιλήσει βαθιά μέσα του και να χαθεί μέσα σε ένα κόσμο φτιαγμένο μόνο για αυτόν.

Ασχολούμενος με τη μουσική έμπρακτα για ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου και έχοντας δεθεί ψυχικά με αυτή τη μορφή τέχνης τόσο που πλέον να θεωρώ τόσο σημαντική την ύπαρξή της στη καθημερινότητά μου όσο το φαγητό και το νερό, θεωρώ πλέον οτι οι νότες και οι μελωδίες βρίσκονται κρυμμένες βαθιά μέσα στο καθένα από εμάς και απλά δε το γνωρίζουμε. Κάθε τραγούδι γράφεται για ένα συγκεκριμένο λόγο και ουσιαστικά δε ‘γράφεται’ αλλά βρίσκεται από πάντα μέσα μας ψάχνοντας τη κατάλληλη στιγμή ωστε να βγει προς τα έξω και να μείνει αποτυπωμένο για πάντα. Μια διαδικασία που αν το καλοσκεφτείς δε διαφέρει και πολύ από τη διαδικασία της κύησης. Γι’αυτό ακριβώς το λόγο οι συνθέτες θεωρούν τα τραγούδια τους ‘παιδιά’ τους. Γεννιούνται μέσα από μια επίπονη πολλές φορές διαδικασία και η τελική τους μορφή αποτελεί ένα κομμάτι από τους ίδιους. Πάντοτε θεωρούσα τα τραγούδια σαν ‘ξορκισμένα’ προβλήματα, αγωνίες, προβληματισμούς (και οτιδήποτε άλλο επίπονο κουβαλάμε μέσα μας) αποτυπωμένα σε κατάλληλες ακολουθίες από νότες που τα κρατάνε καλά φυλακισμένα μέσα τους καθιστώντας τα πλέον ανίκανα να μας βλάψουν. Η μουσική (όπως και κάθε άλλη μορφή τέχνης) είναι θεραπεία, έιναι έκφραση, είναι ελευθερία.Και είναι ίσως το μοναδικό πράγμα στο κόσμο που απαξ και το δημιουργήσεις μπορείς να το μοιραστείς με όλους αλλά κανένας δε μπορεί να στο κλέψει. Όπως επίσης είναι ίσως η μοναδική μορφή τέχνης που εξιτάρει τη φαντασία και τα συναισθήματα έντονα, δημιουργώντας εικόνες τόσο ζωντανές που είναι δυνατό να συνδεθούν άρρηκτα με συγκεκριμένα βιώματα και περιόδους της ζωής μας.

Για όλους τους παραπάνω λόγους πάντοτε αρνιόμουν να αντιμετωπίσω τη μουσική πιο ΄κλινικά’ και έψαχνα να ανακαλύψω το τι κρύβεται πίσω από κάθε νότα και κάθε στίχο. Αυτό που τελικά βρήκα είναι ένας ολόκληρος νέος κόσμος που είναι δυνατό να επεκταθεί και να χτιστεί σύμφωνα με τα όνειρα και τις επιθυμίες μας και θα βρίσκεται πάντοτε εκεί για εμάς όσο και αν οι συνθήκες της ζωής απογοητεύουν. Επειδή όμως το πολλά λόγια είναι φτώχεια και ήδη έχουμε μακρυγορήσει, ας αφήσουμε το ίδιο το τραγούδι να μας συστηθεί...

‘I was born from the sound of the strings
For someone to give everything
To be a song just for your feelings

Close your eyes and I’ll try to get in
To waken your heart like the spring
And you will see I’ll touch your feelings…’

(Scorpions – Born To Touch Your Feelings)