Μελωδία

 

Και ξαφνικά η φωνή που ακούγεται μόνο από εσένα αντηχεί ξανά μέσα στο χάος του μυαλού σου. Και σου μιλάει με έναν τόσο πειστικό τρόπο, που δε μπορείς να κάνεις τίποτε άλλο από το να ακολουθήσεις πιστά τα προστάγματά της. Γιατί βλέπεις, αυτή η φωνή είναι ίσως η μόνη αληθινή φωνή που θα ακούσεις στη ζωή σου. Είναι η φωνή της δικιάς σου λογικής, της δικιάς σου επιλογής, της δικιάς σου αλήθειας. Και παρόλο που δε μπορεί να την ακούσει κανένας άλλος, η ένταση της είναι τόσο εκκωφαντική που σε υπνωτίζει και σε κρατάει για πάντα δέσμιο της.

Είναι αυτή η ίδια φωνή που ακούς όταν οι άλλοι σε κατακρίνουν. Είναι η ίδια φωνή που ακούς όταν αισθάνεσαι μόνος και απελπισμένος, χαμένος μέσα στη δίνη των σκέψεων και των προβληματισμών σου. Είναι η φωνή που σου δίνει κουράγιο όταν κανένας δεν θέλει να πιστέψει σε σένα, ούτε εσύ ο ίδιος.

Η φωνή αυτή λέει πάντα την αλήθεια. Αυτό βέβαια εσύ το ξέρεις. Πάντα το ήξερες. Και το ήξερες επειδή πάντα ακολουθούσες πιστά τα όσα εκείνη πρόσταζε. Ήξερες ότι η πηγή της είναι από κάτι πέρα για πέρα αληθινό, από κάτι που προέρχεται μέσα από ένα καλά κρυμμένο κομμάτι της ψυχής σου.

Όμως, γιατί όλοι σου λένε να μην την ακούς; Γιατί κανένας δεν σε παίρνει στα σοβαρά; Γιατί όλοι συνεχίζουν να κατακρίνουν;

Δεν έχει καμία σημασία. Εσύ πάντα πρέπει να θυμάσαι ότι ακολουθείς τη φωνή της ψυχής. Ότι αυτή προστάζει αυτό πρέπει να κάνεις. Γιατί αν ο δρόμος της δικής σου αλήθειας χαθεί από εσένα τον ίδιο, τότε τι θα απομείνει πια για σένα σε τούτο τον κόσμο; Μονάχα αμφιβολίες, ανασφάλειες και φόβος. Και μαζί με όλα αυτά, θα ψάχνεις πάντοτε ένα τρόπο να επιβεβαιωθείς. Αλλά δε θα το καταφέρεις ποτέ γιατί θα ζεις με βάση τα προστάγματα των άλλων. Έτσι, η ζωή σου θα έχει για πάντα την αίσθηση του ανολοκλήρωτου. Ποιος όμως και για πόσο θα μπορεί να ζει έτσι;

Και μην αυταπατάσαι. Όλα όσα προαναφέραμε θα υπάρχουν πάντα στη ζωή σου. Ο φόβος και ο πόνος θα είναι μόνιμοι σύντροφοι σε όποιο δρόμο και να επιλέξεις να ακολουθήσεις. Το ίδιο και οι ανασφάλειες αλλά και οι προβληματισμοί, όπως και ο δισταγμός για τις κινήσεις σου. Όμως, όπου και να σε φέρει η ζωή κάποια χρόνια μετά, θα ξέρεις ότι χάραξες ένα δικό σου μονοπάτι που δε σου επέβαλλε κανείς. Και όσα λάθη έκανες θα τα χρεωθείς εσύ και μόνο εσύ. Θα είναι τα δικά σου λάθη, που τα έκανες μέσα από τις δικές σου επιλογές. Θα τα έχεις κερδίσει, με τον δικό σου ιδρώτα και το δικό σου αίμα. Θα τα φοράς περήφανα σαν παράσημα και δε θα χρωστάς τίποτα σε κανέναν.

Άκου και κάτι ακόμα. Ούτε και τώρα τους χρωστάς. Το μονοπάτι σου χαράζεται κάθε δευτερόλεπτο που περνάει. Και το μοναδικό πράγμα που κουβαλάς πάντοτε μαζί σου είναι ο εαυτός σου. Είναι το μόνο πράγμα που δεν θα σε εγκαταλείψει ποτέ, ακόμα και αν το θέλεις.

Γι’ αυτό αγάπησέ τον και μάθε από αυτόν. Ψάξε βαθιά μέσα σου να βρεις τα σπασμένα κομμάτια της ψυχής σου. Και μάθε να ακούς τη φωνή που σου μιλάει και σου δίνει συμβουλές. Κλείσε τους άλλους απ’ έξω και μη δίνεις σημασία στα λεγόμενα τους. Άστους να λένε. Εσύ άκου τη φωνή της ψυχής σου και ακολούθησε την. Και κάποτε, τα σπασμένα κομμάτια θα αρχίσουν σιγά σιγά να ξανακολλάνε. Τότε θα ξέρεις πια ότι είσαι στο σωστό δρόμο.

Τότε, που η φωνή μέσα σου θα αρχίσει να σου ψιθυρίζει την πιο όμορφη μελωδία που άκουσες ποτέ σου.