Είναι πάντοτε η ώρα της χαλάρωσης όταν ξαφνικά εμφανίζεται
μπροστά σου εκείνο το σκοτεινό παραθυράκι του μυαλού. Εκείνη η μικρή θολή
χαραμάδα μέσα από την οποία αχνοφαίνεται το άγνωστο. Αρχίζει και σε πιάνει
φόβος αλλά με κάποιο τρόπο ακόμα διατηρείς την ψυχραιμία σου. Ξέρεις τι
βρίσκεται μέσα. Ομίχλη και σύννεφα που δε σε αφήνουν να δεις καθαρά αυτό που
φοβάσαι περισσότερο. Όνειρα και φιλοδοξίες συγκρούονται, παρελθόν και μέλλον
γίνονται ένα και διαχωρίζονται ξανά. Σε μια στιγμή τα πάντα ενώνονται σαν μικρά
κομματάκια γυαλιού σχηματίζοντας έναν μεγάλο καθρέφτη. Κοιτάς μέσα φοβισμένος.
Τι βλέπεις;
Κι όμως, δε βλέπεις την αντανάκλαση του εαυτού σου. Βλέπεις
αυτό που σε έκανε το παρελθόν και αυτό που πρόκειται να γίνεις στο μέλλον.
Βλέπεις την αντανάκλαση όλων αυτών που φοβόσουν πάντα να μη γίνεις. Όλα σε ένα,
σχηματίζοντας ένα πρόσωπο που όσο οικείο και αν φαίνεται, δεν είναι το δικό
σου. Δε μπορεί να είναι το δικό σου πρόσωπο αυτό. Εσύ, που πάλευες μια ζωή να
είσαι διαφορετικός , να κυνηγήσεις τα όνειρά σου, να ξεφύγεις από τη μάζα…να
καταλήξεις να είσαι το ένα και το αυτό με όλα αυτά που φοβόσουν; Να φοβάσαι να
αντικρύσεις στον καθρέφτη το ίδιο σου το πρόσωπο για να μην αποδεχτείς ότι απέτυχες;
Το καθρέφτισμα είναι το σύνολο όλων αυτών που φοβόσουν και
όλων αυτών που φοβάσαι ότι θα γίνεις.
Τώρα πια το ξέρεις. Το νερό έχει μπει στο αυλάκι και είναι
πολύ δύσκολο να επιστρέψεις σε αυτό που ήσουν κάποτε. Φυσικά ούτε λόγος για να
αλλάξεις το παρελθόν. Και τώρα τι γίνεται; Πως προχωράς; Αποδέχεσαι τη μοίρα
σου και αφήνεις το τέρας που σε δημιούργησε να κυριαρχήσει πάνω σου ή το
πολεμάς;
Αποφασίζεις να πολεμήσεις. Πρέπει να πολεμήσεις. Μπορεί το
τέρας να θεριεύει μέρα με τη μέρα, μπορεί η μάχη αυτή να φαίνεται άνιση αλλά
πρέπει να πολεμήσεις. Ξέρεις τον τρόπο και θα το κάνεις. Πρέπει να το κάνεις γιατί
αλλιώς είσαι χαμένος. Και θα περάσεις τη ζωή σου προσποιούμενος ότι είσαι κάτι άλλο
από αυτό που όλοι βλέπουν εκτός από εσένα τον ίδιο.
Υπάρχει ακόμα χρόνος. Ξεκίνα σήμερα.
Κάνε το πρώτο βήμα. Πλησίασε στο σκοτεινό παραθυράκι και
τόλμα να κοιτάξεις μέσα. Και όταν τα κομμάτια γυαλιού σχηματίσουν τον καθρέφτη
που τόσο φοβάσαι, κοίτα μέσα του. Κοίτα το είδωλο που τρέμεις να αναγνωρίσεις
βαθιά μέσα στα μάτια. Κοίτα καλά και προσπάθησε να συγκεντρωθείς. Τι βλέπεις;
Η ομίχλη και τα σύννεφα απομακρύνονται από τη σκέψη. Το
είδωλο πια είναι πεντακάθαρο.
Πλέον βλέπεις εσένα και όλα αυτά που θέλεις πραγματικά να
είσαι.
