Το βιβλίο ανοίγει

 

Το βιβλίο λοιπόν ανοίγει. Ανοίγει διάπλατα τις σελίδες του και μας περιμένει να ανακαλύψουμε τι κρύβεται μέσα στις λέξεις που φιλοξενεί. Κρυφά νοήματα ενεδρεύουν μέσα από τη φαινομενική απλότητα, ήρωες και χαρακτήρες ταυτίζονται με εμάς και χάρτινα δάκρυα κυλάνε διαμαντένια και αλμυρά στα πρόσωπα μας για να μας επαναφέρουν στην πραγματικότητα, πέρα από την αλληγορία.

Το βιβλίο άνοιξε πλέον για τα καλά.

Μαζί με τις διάπλατες σελίδες ανοίγει και η ψυχή μας. Η ευκαιρία που μέχρι χτες ήταν ένα άπιαστο όνειρο είναι πλέον στην πόρτα μας. Η ζωή που κάποτε φάνταζε πέρα για πέρα μακρινή μας καλεί να τη ζήσουμε. Οι άνθρωποι που πιστεύαμε ότι θα είναι για πάντα δίπλα μας αλλάξανε πορεία και οι εκπλήξεις της ζωής διαδέχονται η μία την άλλη με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Τόσο ιλιγγιώδεις που αδυνατούμε να τους ακολουθήσουμε και μένουμε σαστισμένοι μπροστά στο χάος των χιλιάδων πιθανοτήτων και επιλογών που χτύπησε την πόρτα μας.

Πολλές φορές απογοητευόμαστε και φοβόμαστε να διαβάσουμε τη συνέχεια, γιατί θέλουμε το τέλος της ιστορίας να είναι τόσο όμορφο όσο οι προσδοκίες μας. Φοβόμαστε να γυρίσουμε τη σελίδα και να διαβάσουμε την αλήθεια. Η αλήθεια όμως είναι αυτή που πορεύεται συνεχώς δίπλα μας όσο και να μη θέλουμε να το παραδεχτούμε, όσο και να μας πονάει η παρουσία της. Η αλήθεια γράφει τα σελίδες του βιβλίου της ζωής και τις μετατρέπει σε ιστορία. Το πόσο όμορφο ή άσχημο θα είναι το τέλος του, εξαρτάται αποκλειστικά από εμάς.

Η αλήθεια έχει πάντα τον πρώτο λόγο.

Το βιβλίο λοιπόν άνοιξε διάπλατα. Ήρθε ο καιρός να αλλάξουμε σελίδα. Η συνέχεια της ιστορίας ήρθε πολύ πιο σύντομα από όσο φανταζόμασταν. Ο φόβος κάνει για μια φορά ακόμα την εμφάνιση του και μας σταματάει. Δειλά δειλά συνεχίζουμε την ανάγνωση. Τι θα γράφει άραγε η επόμενη παράγραφος; Θα είναι αυτό που φανταζόμαστε; Θα έχει η ιστορία αυτή την έκβαση που εμείς επιθυμούμε;

Δεν έχει καμία σημασία. Η ιστορία θα γραφτεί όπως και να έχει, καθώς ο χρόνος είναι αμείλικτος και προχωρά με γοργά βήματα γυρίζοντας μόνος του τις σελίδες του βιβλίου, γράφοντας μαζί με την αλήθεια ανείπωτες ιστορίες που βιώνουμε σιωπηλά επειδή δεν έχουμε το θάρρος να ανοίξουμε τα μάτια μας και να διαβάσουμε τη συνέχεια. Μόνο όταν θα έχουν γραφτεί και οι τελευταίες σελίδες θα συνειδητοποιήσουμε το λάθος μας. Τότε όμως θα είναι πολύ αργά, γιατί το μόνο που θα μπορούμε να κάνουμε είναι να διαβάσουμε τα ήδη γραμμένα και να θρηνούμε για την υπόλοιπη ζωή μας τα λάθη που δε μπορέσαμε να διορθώσουμε όταν είχαμε ακόμα τη δυνατότητα.

Τα γραμμένα δεν αλλάζουν. Ο χαρακτήρας όμως μαλακώνει και σκληραίνει ανάλογα με την περίσταση. Ο εγωισμός παραγκωνίζεται και το πείσμα θριαμβεύει. Και τότε η αλήθεια εμφανίζεται μπροστά μας σε όλη της τη γυμνή μεγαλοπρέπεια, αφήνοντας μας την επιλογή να την αποδεχτούμε και να προχωρήσουμε γυρίζοντας επιτέλους τη σελίδα ή απλά να γυρίσουμε το βλέμμα μας αλλού από ντροπή και να συνεχίσουμε τυφλοί το δρόμο μας.

Όμως στη ζωή κάθε ανθρώπου φτάνει κάποια στιγμή η ώρα που η σελίδα πρέπει οπωσδήποτε να αλλάξει.

Αυτή η ώρα έφτασε.