Λάθη

 

Ουδείς αλάθητος. Ολόκληρη η ανθρώπινη ύπαρξη βασίστηκε από καταβολής κόσμου σε αυτή την μικρή συμπαντική αρχή. Μέσα από αυτή οικοδομήθηκε το ανθρώπινο είδος. Μέσα από τις ατέλειες και τα λάθη.

Τα λάθη είναι πάντα ανθρώπινα και είναι πάντα ευπρόσδεκτα, όσο επίπονες και να είναι ορισμένες φορές οι συνέπειες τους. Μέσα από αυτά μαθαίνουμε να ζούμε και να χτίζουμε το ακέραιο του χαρακτήρα μας, όπως επίσης μαθαίνουμε να μένουμε όρθιοι απέναντι στις όποιες αντιξοότητες. Μέσα από αυτά τα μικρά (ή και μεγάλα) στραβοπατήματα, ατσαλώνεται η θέληση και θέτονται οι στόχοι. Και όποιος είναι διατεθειμένος να τα αγκαλιάσει και να μάθει από αυτά, τότε δεν πρόκειται ποτέ να τα επαναλάβει. Θα μείνουν όμως για πάντα στο υποσυνείδητο του σαν τα πιο σημαντικά μαθήματα που πήρε από τη ζωή.

Τα λάθη όσο και να μας στοιχειώνουν, θα πρέπει πάντα να τα αντιμετωπίζουμε σαν κάτι που δεν πρόκειται να αλλάξει. Είναι πολύ εύκολο κάποιος να χάσει το δρόμο του επειδή αποπροσανατολίστηκε από κάποιο λανθασμένο χειρισμό και μετά να απελπιστεί. Όσο σημαντική και να είναι μια αστοχία δεν υπάρχει τίποτα που δε διορθώνεται, είτε με τον ένα, είτε με τον άλλο τρόπο. Πάντα υπάρχει μια διέξοδος. Θα πρέπει όμως να μάθουμε να καθαρίζουμε το μυαλό μας και να αποδεχόμαστε την όποια αστοχία ή ατυχία της επιλογής μας ώστε να μπορέσουμε να δούμε καθαρά το μέλλον και να προχωρήσουμε. Δεν είναι καθόλου εύκολο να προχωράς κουβαλώντας πάνω σου το βάρος μιας επιλογής η οποία πλέον ανήκει στο παρελθόν. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα πια. Δεν πρόκειται να αλλάξει όσο και να το θες. Μπορεί μόνο να γίνει ο φάρος που θα φωτίσει το δρόμο του μέλλοντος ώστε να μη χρειαστεί να ξαναβρεθείς ποτέ στην ίδια θέση.

Τα λάθη είναι κρυπτογραφημένη σοφία. Μόνο όσοι τα αναγνωρίζουν και τα αποδέχονται μπορούν να τα αποκωδικοποιήσουν. Κι όμως, αυτή τη δύναμη τη διαθέτουμε όλοι ανεξαιρέτως. Ο μόνος λόγος που δε μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε είναι επειδή δεν μπορούμε να συμφιλιωθούμε με το παρελθόν μας και επειδή έχουμε μάθει να μισούμε τα λάθη μας.

Είναι καιρός λοιπόν να μάθουμε να τα αγαπάμε. Γιατί μέσα στα λάθη μας εμπεριέχεται ο εαυτός μας. Τα λάθη μας είμαστε εμείς οι ίδιοι και όποιος δεν τα αποδέχεται είναι σα να μη μπορεί να αποδεχτεί τον ίδιο του τον εαυτό. Σα να προσπαθεί να ξορκίσει το ποιος ήταν κάποτε, ξεχνώντας το ότι μέσα από όλη αυτή την εμπειρία έχτισε το χαρακτήρα του και έμαθε να ζει. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση κάποιος να κάνει πάντοτε τις τέλειες επιλογές. Κάτι τέτοιο θα ήταν εντελώς αφύσικο. Οπότε το μόνο που μένει είναι να συμφιλιωθούμε με την ιδέα αυτή και να προχωρήσουμε το δρόμο μας βασισμένοι στο ένστικτο.

Πολλές φορές ακούμε κάποιους να εύχονται να μπορούσαν να γυρίσουν το χρόνο πίσω ώστε να μπορέσουν να διορθώσουν καταστάσεις και λανθασμένες επιλογές του παρελθόντος. Ξεχνάνε όμως ότι αν θεωρητικά μπορούσαν να το κάνουν, θα κάνανε άλλα και ενδεχομένως χειρότερα. Και αν το καλοσκεφτούμε, η ίδια η ιδέα του να διορθώσεις το παρελθόν είναι από μόνη της ένα τεράστιο λάθος.

Τα λάθη είναι ο καθρέφτης του χαρακτήρα μας. Μας ανοίγουν ένα μαγικό παράθυρο στο παρελθόν που ταυτόχρονα μας δείχνει το δρόμο για το μέλλον.

Ας τα αγαπήσουμε.