Χτίζοντας στην άμμο...

‘Μια ζωή χτίζουμε στην άμμο και ας μη το γνωρίζουμε...’

Δεν υπάρχει συνταγή για την επιτυχία σε κανένα τομέα. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προσπαθούμε για το καλύτερο κάθε δεδομένη στιγμή. Είναι σχεδόν σίγουρο οτι στη ζωή τα πάντα επιστρέφουν πίσω και τα καλά και άσχημα. Ακόμα και όταν τα πάντα φαίνονται χαμένα το σίγουρο είναι οτι υπάρχει ένα φως στην άκρη του τούνελ ακόμα και αν δε το βλέπουμε.

Μιλάω για εκείνες τις στιγμές τις οποίες βλέπεις κάτι για το οποίο κόπιασες και πάλεψες για να αποκτήσεις και να διατηρήσεις να γκρεμίζεται μπροστά στα μάτια σου μέσα σε λίγα λεπτά τα οποία φαίνεται σα να διαρκούν μια αιωνιότητα. Στιγμές που χαράζονται για πάντα μέσα στις ψυχές μας δημιουργώντας πληγές που ποτέ δεν επουλώνονται πλήρως. Στιγμές τόσο συναισθηματικά φορτισμένες που νομίζεις οτι μπορέις να τις κόψεις με ένα μαχαίρι. Παλάτια χτισμένα στην άμμο της ανθρώπινης ματαιοδοξίας η οποία απλώνει τα πλοκάμια της όλο και περισσότερο σε όλους τους τομείς της σύγχρονης ζωής. Σχέσεις εμπιστοσύνης, μακρόχρονες φιλίες, ερωτικοί δεσμοί και τόσα άλλα πράγματα που πασχίζουμε να χτίσουμε και να διατηρήσουμε, κρέμονται κυριολεκτικά από μια κλωστή. Και παρ’όλο που τα πάντα στα μάτια μας δείχνουν τόσο ακέραια και δυνατά, στην ουσία είναι τόσο εύθραυστα που αρκεί μια φράση ή λέξη για να τα ισοπεδώσει ολοσχερώς.

‘Ότι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό’ λέει μια παλιά ρήση και είναι απολύτως σωστή. Σκέψου το για λίγο. Ότι και αν έχτιζες στην άμμο δεν υπάρχει πιά στη μορφή που το γνώριζες. Πλέον υπάρχει μονάχα μια ζωντανή ανάμνησή του την οποία θα κουβαλάς μαζί σου πάντοτε σα παλιά φωτογραφία. Μέσα στα χρόνια το φωτογραφικό άλμπουμ της ζωής σου θα γεμίζει ολοένα και περισσότερο από τέτοιες ‘φωτογραφίες’. Κράτα τες ζωντανές, μάθε από αυτές και να είσαι σίγουρος οτι κάποτε θα βρεθεί κάποιος στο δρόμο σου που θα ανοίξει το άλμπουμ και θα μπορέσει να κατανοήσει, να εκτιμήσει και να αποδεχτεί το περιεχόμενό του που δεν είναι τίποτε άλλο από μια μεγάλη εικόνα αποτελούμενη από πολλά μικρά τμήματα η οποία καθρεφτίζει την ίδια σου την ύπαρξη. Τον εαυτό σου.

          

             Η ζωή δε τελειώνει σε μια κακή ανάμνηση ούτε έχει νόημα να ζούμε στο παρελθόν θρηνώντας για κάτι που χάσαμε. Η ζωή προχωράει πάντα μπροστά. Το ‘αύριο’ είναι εκεί και μας περιμένει. Όλους μας.