Αόρατος

 

Και όμως, όσο απλά και να είναι φαινομενικά η ζωή, άλλο τόσο πολύπλοκοι είναι οι κανόνες που υποσυνείδητα θεσπίζουν τα ενεργά της στοιχεία. Οι ψυχολογίες και οι διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες συγκρούονται και ανταγωνίζονται η μια την άλλη για το ποια θα επικρατήσει, με μία λογική τύπου ‘το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό’. Και όλα αυτά με απώτερο σκοπό την υπέρμετρη ικανοποίηση του ‘εγώ’.

Και ανάμεσα σε όλα αυτά, εσύ στέκεις με ακλόνητο και ειλικρινή χαρακτήρα προσπαθώντας να καταλάβεις γιατί κανένας δεν σε βλέπει.

Φωνάζεις με όλη σου τη δύναμη, πράττεις με όλη σου την ψυχή διεκδικώντας αυτό που πιστεύεις ότι σου αξίζει και κανείς μα κανείς δε σου δίνει σημασία. Προσπαθώντας να καταλάβεις τι κάνεις λάθος καταλήγεις στο τρομακτικό συμπέρασμα ότι για μια ακόμα φορά ο καθένας κοιτάει τον εαυτό το και μόνο. Ο εγωισμός και η ματαιοδοξία νίκησαν για μια ακόμα φορά.

Κανείς δεν πρόκειται να γυρίσει να κοιτάξει προς το μέρος σου αν δεν θελήσει κάτι από σένα. Θα πρέπει να είσαι εκεί διαθέσιμος και πρόθυμος απέναντι στις ορέξεις όλων αυτών που στο μικρό τους κεφάλι είναι κάτι παραπάνω από εσένα. Και εσύ, επειδή σε αντίθεση με όλους αυτούς έχεις χαρακτήρα και ευαισθησίες, θα προσπαθείς με νύχια και με δόντια να καταλάβεις τι κάνεις λάθος. Ποιος είναι αυτός ο λάθος χειρισμός που σε καθιστά αόρατο στα μάτια του κόσμου. Ποιο είναι αυτό το στοιχείο του χαρακτήρα σου που όλοι βλέπουν σαν αδυναμία και ευκαιρία για εκμετάλλευση.

Τελικά συνειδητοποιείς το αυτονόητο, αυτό που δεν ήθελες ποτέ να παραδεχτείς. Δεν είσαι αόρατος στα μάτια τους. Απλά σε αγνοούν. Σε βλέπουν όλοι, έχοντας σε στο μικροσκόπιο, παρακολουθώντας την κάθε σου κίνηση σιωπηλά μόνο και μόνο για να είναι σίγουροι πως θα είσαι πάντα διαθέσιμος σε περίπτωση που χρειαστούν κάτι από εσένα. Και ξέρουν πως εσύ θα ανταποκριθείς, επειδή ο χαρακτήρας σου είναι αγνός και ακέραιος. Και το χειρότερο είναι ότι θα πάρεις μια πρόσκαιρη χαρά, νομίζοντας ότι έκανες κάτι επιτέλους σωστά. Μια χαρά επιβεβαίωσης πολύ σημαντική για εσένα, που δυστυχώς θα μετατραπεί σε υπέρμετρη απογοήτευση όταν συνειδητοποιήσεις ότι για μια ακόμα φορά σε εκμεταλλεύτηκαν.

Δεν αποκαλούμε τυχαία τον σύγχρονο κόσμο ‘ζούγκλα’. Οι κανόνες που επικρατούν δεν διαφέρουν και πολύ από αυτούς του ζωικού βασιλείου. Υπάρχει μια μεγάλη νοητή τροφική αλυσίδα στην οποία το κάθε μέλος της κοινωνίας αποζητά τη θέση του. Όμως οι κανόνες της ζούγκλας, όπως και της ζωής είναι πολύ σκληροί. Δεν υπάρχουν εδώ χώροι για συναισθηματισμούς. Δεν υπάρχει το περιθώριο να λυγίσεις. Πρέπει να προχωρήσεις ψυχρά και σκληρά, διεκδικώντας με τσαμπουκά και θράσος τη θέση που σου αξίζει.

Όμως, εντοπίζεται μια βασική διαφορά. Στους κανόνες του ζωικού βασιλείου υπάρχει αξιοκρατία και σεβασμός και κανένας δεν περνάει απαρατήρητος, όσο μικρός και φαινομενικά ασήμαντος είναι. Και στο τέλος, παίρνουν όλοι αυτό ακριβώς που τους αξίζει, χωρίς να χαλάνε την ισορροπία της φύσης.

Και κάπως έτσι θα συνεχίσεις να περιφέρεσαι στα σοκάκια της πόλης εντελώς αόρατος από τα τόσα χιλιάδες ζευγάρια μάτια που συναντάς καθημερινά. Και παρόλο που πλέον ξέρεις τι συμβαίνει, θα συνεχίσεις να κάνεις τα ίδια λάθη ξανά και ξανά. Και θα απογοητεύεσαι ξανά και ξανά από όσους σε αγνοούν. Γιατί ο χαρακτήρας σου παραμένει ακέραιος και ειλικρινής επειδή ακόμα πιστεύεις ότι κάπως, κάποτε αυτός ο κόσμος μπορεί και να αλλάξει.

Αυτή θα είναι πάντα η κρυφή δύναμη σου.