Αυγή

Ξαφνικά μέσα από την απόλυτη χαλάρωση που σε έφερε στην πύλη των ονείρων, αισθάνεσαι ένα ελαφρύ δροσερό αεράκι. Ο θαυμαστός αλλά φανταστικός κόσμος που αντικρίζεις σιγά σιγά αρχίζει να σείεται και να χάνεται μέσα στη δίνη της πραγματικότητας. Σε κυριεύει πανικός. Πασχίζεις να κρατήσεις τα μάτια σου κλειστά. Είναι όλα τόσο όμορφα εδώ, τόσο ιδανικά. Οι κανόνες της φύσης μοιάζουν να μην έχουν καμία ισχύ. Ο χρόνος, τα συναισθήματα, ακόμα και η έννοια του χειροπιαστού και του αληθινού μοιάζουν να έχουν αποκτήσει μια αέρινη υφή που ταξιδεύει το προβληματισμένο σου μυαλό σε μια άλλη διάσταση που ενώ ξέρεις πως δεν είναι αληθινή, τη ζεις σαν τέτοια για τον απλούστατο λόγο ότι θα ήθελες πολύ να είναι.

Το αεράκι συνεχίζει να χαϊδεύει το πρόσωπο σου και ο τόσο όμορφος φανταστικός κόσμος σου σιγά σιγά χάνεται οριστικά. Τα μάτια όμως παραμένουν κλειστά, σαν να αρνούνται να αντικρύσουν την πραγματικότητα. Ίσως γιατί η πραγματικότητα που αντιμετώπιζες προτού χαθείς μέσα στην έκσταση του ονείρου να ήταν πραγματικά πολύ πιο σκληρή από το ότι θα μπορούσαν να αντέξουν.

Κανείς όμως δε μπορεί να ξεφύγει από το αύριο. Κανείς δε μπορεί να προσποιείται ότι είναι ευτυχισμένος όταν πασχίζει να πείσει τον εαυτό του ότι κάποια μέρα μπορεί και να το καταφέρει.

Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να ανοίξει τα μάτια και να αντιμετωπίσει με αισιοδοξία το νέο φως της επόμενης μέρας. Και όλα σιγά σιγά θα πάρουν το δρόμο τους.

Ήρθε η αυγή. Αυτή είναι η ζωή σου.

Τα μάτια πλέον χάσκουν ορθάνοιχτα, προσπαθώντας να προσαρμοστούν στο φως. Όλα δείχνουν τόσο κρυστάλλινα τώρα, τόσο καθαρά. Όχι σαν χτες που το αύριο φάνταζε δυσοίωνο και ορθωνόταν απειλητικό μπροστά σου. Κάτι φαίνεται να άλλαξε. Τι όμως;

Ήρθε η αυγή και έφερε το φως.

Είναι δυνατόν το φως να έχει τόση δύναμη; Είναι δυνατόν να κρύβουμε μέσα μας τόσο φως; Αισθάνεσαι πλέον αναγεννημένος, αισιόδοξος, χαρούμενος. Φωτίζεις με το φως ου όλες τις σκοτεινές πτυχές της ζωής σου. Τώρα πια όλα είναι ξεκάθαρα. Τώρα πια βλέπεις καθαρά. Και το φως φωτίζει τα πάντα, ακόμα και το μονοπάτι του μέλλοντος. Ήταν πάντοτε εκεί αλλά εσύ δε μπορούσες να το δεις. Τι συνέβη άραγε; Τι άλλαξε;

Ήρθε η αυγή και σου έδειξε το δρόμο. Αυτή είναι η ζωή σου.

Αυτή είναι η ζωή σου και φωτίζεται αποκλειστικά από το δικό σου φως που κρύβεις μέσα σου και πρέπει να βρεις τον τρόπο να το ελευθερώσεις. Δεν είναι εύκολο να ξεφύγεις από το σκοτάδι που το καταπίνει και πολλές φορές θα περιμένεις να βρεις διέξοδο από αυτό μέσα από τον κόσμο των ονείρων, εκεί που όλα μοιάζουν ιδανικά και όλα λειτουργούν με έναν άλλο, φαινομενικά ιδανικό τρόπο. Το σκοτάδι όμως έχει τον τρόπο να σε ξεγελάει, και να σε κάνει να νομίζεις ότι είσαι άτρωτος. Και όταν η αυγή επιστρέψει για να σου δείξει το δρόμο, εσύ θα είσαι τόσο χαμένος που δε θα μπορείς να το δεις. Και το φως σου θα χαθεί ξανά αφήνοντας σε μετέωρο και χαμένο.

Η αυγή όμως θα είναι πάντα εκεί και θα προσπαθεί κάθε μέρα να σε αφυπνίσει και να σε κάνει να ακτινοβολήσεις. Και όταν το καταφέρεις, δε θα σε φοβίζει τίποτα πια.

Ήρθε η αυγή ξανά. Αυτή είναι η ζωή σου.