Στη σημερινή εποχή είναι τρομερά δύσκολο να βρεις
ανθρώπους ειλικρινείς, που το καθαρό τους βλέμμα θα διαλύει μονομιάς κάθε αμφιβολία
που πιθανώς έχεις σχετικά με τις προθέσεις τους. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεις
ανθρώπους που θα μπορείς να εμπιστευτείς, να τους εκμυστηρευτείς πράγματα, να τους
κάνεις φίλους σου. Οι άνθρωποι αυτοί υπάρχουν αλλά σπανίζουν. Και εκτός από
αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο να τους εντοπίσεις καθώς παραμένουν κρυμμένοι και
προφυλαγμένοι μέχρι να αισθανθούν σίγουροι ότι μπορούν να σου ανοιχτούν και να
σου χαρίσουν τον εαυτό τους. Γιατί, όσο παράδοξο και αν ακούγεται, αυτοί οι
ξεχωριστοί άνθρωποι θεωρούνται απόκληροι της κοινωνίας και έχουν βιώσει στο
πετσί τους το τι σημαίνει να πληγώνεσαι και να υπομένεις. Γιατί αυτό ακριβώς το
χαρακτηριστικό που τους κάνει να διαφέρουν από την υπόλοιπη ψυχρή μάζα της κοινωνίας
έγινε τελικά η καταδίκη τους.
Πως όμως φτάσαμε μέχρι εδώ;
Στην προσπάθεια τους να γίνουν μέρος του κοινωνικού
συνόλου πόνεσαν, υπέφεραν, λύγισαν. Και οι περισσότεροι δεν άντεξαν και τελικά
κρύφτηκαν. Σχεδόν κανένας όμως δεν άλλαξε. Ο τρόπος ζωής τους και το θάρρος της
γνώμης τους ήταν πάντοτε η σημαία της ψυχής τους. Ήταν αυτό που τους έκανε να
διαφέρουν από την υπόλοιπη παγωμένη και άμορφη μάζα που κατέτρωγε ψυχές. Όμως ήταν
πολύ αδύναμοι για να την αντιμετωπίσουν και γι’ αυτό επέλεξαν να εφαρμόζουν τις
πρακτικές τους πολύ πιο σιωπηλά. Αυτοί οι άνθρωποι με το καθαρό βλέμμα δεν
πρόκειται ποτέ να σου φανερωθούν αν δεν τους κάνεις πρώτα να νιώσουν ασφάλεια.
Δεν πρόκειται να δεχτούν ακόμα μια απόρριψη, ούτε το να αντιμετωπίσεις το
ειλικρινές ενδιαφέρον τους διστακτικά. Αν το κάνεις αυτό, τότε το πιο πιθανό
είναι να τους διώξεις από κοντά σου για πάντα. Και αυτό είναι λάθος γιατί αυτοί
οι άνθρωποι είναι τόσο σπάνιοι. Δεν θα έχεις την τύχη να τους συναντάς καθημερινά.
Διώξε λοιπόν από πάνω σου την εγωιστική σου υπερηφάνεια και αγκάλιασε τους. Αγκάλιασε
τους ειλικρινά, όπως και αυτοί. Άκουσέ τους, συζήτησε μαζί τους, εμπιστέψου τους.
Και σου υπόσχομαι πως σε πολύ λίγο θα δεις μια μεγάλη αλλαγή στη ζωή σου. Ξεκίνα
από αυτό και κάνε ένα βήμα τη φορά. Και ίσως μετά από καιρό καταφέρεις να
πιστέψεις ξανά στους ανθρώπους.
Έτσι φτάσαμε λοιπόν ως εδώ. Χάσαμε την ικανότητα να
επικοινωνούμε μεταξύ μας. Βάλαμε τον εγωισμό μας πάνω από κάθε ανθρώπινη ηθική
αξία, ακόμα και πάνω από την ίδια την ανθρώπινη ζωή. Και κάπως έτσι χάσαμε σιγά
σιγά την υπόσταση μας ως άνθρωποι. Υποβιβαστήκαμε. Μάθαμε να μισούμε και να
ζηλεύουμε. Ο εγωισμός και η υπερηφάνεια έγιναν οι οδηγοί της καθημερινότητας μας,
κόβοντας τις γέφυρες επικοινωνίας που μέχρι πρότινος μας ένωναν. Οι σχέσεις
έγιναν δύσκολες, όπως και οι αλληλεπιδράσεις. Και μέσα από όλη αυτή τη
διαδικασία μεταμόρφωσης, ξεχάσαμε πως είναι να εμπιστευόμαστε. Όχι όμως όλοι. Υπάρχουν
ακόμα ανάμεσα μας αυτοί οι άνθρωποι με το καθαρό βλέμμα. Αυτοί που από ένστικτο
έμαθαν να μιλάνε με την καρδιά. Αυτοί που δε φοβούνται να γελάσουν ή να
κλάψουν. Οποιοσδήποτε έχει έναν τέτοιο άνθρωπο στο πλάι του δεν πρέπει ποτέ να
τον αφήσει να φύγει.
Αυτοί οι άνθρωποι είναι η σωτηρία μας.
Αυτοί, με το καθαρό βλέμμα.
